Culturele sightseeing Hue met een twist

We hebben vanmorgen rustig aan gedaan. Lekker uitgeslapen, op het gemakkie in serie gedoucht en blogachterstanden weggewerkt. Vanmiddag stond er culturele sightseeing Hue op het programma. Eerst een bezoekje aan de keizerlijke en verboden purperen stad in de Citadel, vervolgens naar de Thien Mu Pagode, om tenslotte de trip af te ronden met een bezoek aan de Dong Ba markt.

Oorspronkelijk waren we van plan om dit lopend te doen maar dat vonden Anna en Vic wat te gortig dus aan het einde van ons Hotel-steegje hebben we toch maar een taxi aangehouden (prettig, want het was achteraf gezien toch best een eindje stiefelen geweest, in deze hitte te ver om eerlijk te zijn).

Het Keizercomplex was groot maar toch vrij overzichtelijk. Vooral omdat de verboden stad in het Tet offensief van 1968 grotendeels in puin geschoten is. Na een paar gebouwtjes bekeken te hebben (waaronder een prachtige keizerlijke ontvangstzaal), de overal hangende foto’s op ons netvlies opgeslagen te hebben en de keizerlijke sfeer geproefd te hebben was het tijd voor de volgende culturele stop, de Thien Mu pagode.

De Thien Mu pagoda is een stijlvolle tempel aan de rand van de Parfum rivier. We vielen met onze neus in de boter en konden getuige zijn van een boedhistische dienst. Met jonge monniken met een aparte coupe die liedjes aan het hummmmen waren, brandende wierook en ritmisch gedrum op een soort van een houten gong. Spiritueel om te zien en te horen.

Anna wilde graag nog ff naar de markt en de taxichauffeur die ons naar de Thien Mu pagoda had gebracht stond ons fijn nog op te wachten terwijl we daar aan het wandelen waren en heeft ons naar de Dong Ba markt gebracht.

Goeie genade hoe dicht en hoe hoog kun je daar alles opstapelen, je kon er werkelijk ALLES kopen en eten. Wij keken onze ogen uit naar alles wat er uitgestald stond en alle Vietnamezen daar keken op hun beurt hun ogen uit naar Anna en Vic en wilden alleen maar in wangen knijpen en aan haren zitten. We zijn na een half uurtje snel weer weggegaan, op de een of andere manier waren wij daar zo ongeveer de enige toeristen op dat moment.

Na een hapje gegeten te hebben zijn we weer lekker naar het hotel terug gegaan voor een verfrissende douche, daar zag ik dat Vic een plekje op zijn arm had met een rood streepje wat eruit komt. Dat vertrouwde ik niet helemaal dus na het douchen toch maar naar de receptie gegaan om te vragen of er misschien een dokter of iets dergelijks in de buurt was. Ze vertelden me dat ik het beste naar de Apotheek kon gaan of het ziekenhuis. Aangezien ik geen Vietnamees spreek en ze hier in Hue niet echt overtuigend Engels spreken ging er iemand van het hotel met ons mee naar de apotheek. Jammergenoeg was het al wat laat op de avond dus na 3 dichte apotheken gezien te hebben stelde de jongen me voor een taxi te nemen en met Vic naar het ziekenhuis te gaan. Dat leek me niet zo’n heel goed idee want buiten mijn telefoon en portemonee had ik verder geen paspoort o.i.d. bij me dus besloot ik dat we eerst maar even teruggingen naar het hotel zodat ik met Ron kon overleggen.

Bij het hotel waren ze al op de hoogte dat de apotheken dicht waren en hebben ze een dokter gebeld die naar onze kamer kwam (Vic was al in alle staten en dacht minstens dat hij met gillende sirenes opgehaald zou worden voor een ritje naar het ziekenhuis). De dokter was, ik kan niet anders zeggen, vreselijk schattig. Ik denk dattie net zo groot was als Vic alleen dan zeker 10 keer zo oud. Na een grondige inspectie van zijn onderarm was hij eruit … het is geen ebola (dat dachten ze in het hotel), het is een huidinfectie. 3 keer daags een zakje antibiotica drinken en 3 keer daags een cremetje erop, vier dagen lang en dan zou het op zijn minst minder moeten zijn.

Inmiddels liggen ze lekker te snurken in hun bedje (Anna maakte zich vreselijk ongerust over haar broertje) en kan ik ook weer rustig ademhalen ☺.

Op naar wat de dag ons morgen weer zal brengen!