Acclimatiseren, smeren en keren

We hadden wat gewenningsproblemen in Nha Trang. Allereerst is het niet zo heerlijk rustig en kleinschalig als Hoi An.

Daarnaast is het een Russische enclave. Een paar jaar terug nog van de happy few, maar nu van het plebs (die volgens zeggen een jaar lang nodig hebben om hun vakantie af te betalen, geen roebel uitgeven en alles voor nop willen hebben, maar wel verwachten als een koninklijke familie behandeld te worden).

Om eerlijk te zijn liggen de Russen ons niet zo goed, snappen we nix van al die Russische uithangborden en menukaarten en houden we er niet van om met zdravstvuyte begroet te worden. Daar worden de Voortmannetjes een beetje kribbig van.

Bovendien zijn we op de eerste dag op onze scootertjes er op gruwelijke wijze niet in geslaagd de weg naar het vermeende paradijselijke strand van Bai Dai te vinden. Ten einde raad zijn we met de stoom uit onze oren maar teruggekeerd naar wat nu onze nieuwe huisstrandtenten zijn; The Sailing Club en Blue Beach.

Daar hebben we geen spijt van gekregen. In the Sailing Club kan je heerlijk relaxen en eten. Een beetje deftig en duur, maar dan heb je ook wat. Blue Beach heeft heerlijke bedjes en een supertoppie opblaasbaar speelparadijs in zee. Vic en An gingen helemaal los en hebben geklommen, geklauterd, gegleden en gesprongen tot overal de blaren op stonden.

Het is hier zo’n 4 of 5 grader kouder dan in Hoi An en omdat er ook veel meer wind staat en de zee flink kouder is voelt het ook echt kouder (of beginnen we er steeds meer aan te wennen). Bij een wolkenloze hemel in een gematigde 32 graden keren we op tijd, houden we de boel regelmatig nat en genieten meer dan.

Zo hebben we uiteindelijk alsnog twee geweldige stranddagen gehad, beginnen we ondertussen meer dan aardig bruin te worden en heeft het Vietnamese Scheveningen zijn naam helemaal waargemaakt.