Bye bye Hyder
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
01 Juli 2009 | Canada, Terrace
In de USA zul je geen groter verschil aantreffen dan tussen de twee steden Hyder en Las Vegas. Las Vegas is één en al bling bling en Hyder is zoals eerder gezegd tot op het bot shabby.
Toch hebben deze plaatsen meer gemeen dan je op het eerste oog verwacht. Ze focussen zich allebei volledig op twee issues, gokken en amusement in Vegas, beren en gletsjers in Hyder, ze zijn allebei op een extreme manier volledig over de top en ze zijn allebei op hun eigen schaal meesters in het vermarkten van hun extremiteiten.
Wat deze steden voor ons eender maakt, is dat we heel blij zijn dat we er geweest zijn en het gevoel ervaren hebben, maar dat we nog blijer waren dat we er weer weg konden gaan (dit geldt overigens net zo hard voor Death Valley). Van Vegas hadden we al eerder geleerd dat twee nachten in zo’n extreme omgeving voor ons de bloody limit is, dus was het vanmorgen voor ons de hoogste tijd om ons boeltje bij elkaar te rapen en weer verder te trekken.
Nog een dag Hyder was de uitstekende stemming bij de Voortmannetjes waarschijnlijk niet ten goede gekomen en bovendien was onze inmiddels vertrouwde en geliefde (en niet te vergeten splinternieuwe) camper dan waarschijnlijk definitief door zijn vering gezakt…
Bovendien kregen we vannacht zo rond half vier, het was nog net donker, een vervelende deja-ervaring. Wat onze Drentse vrienden in Arches eerder overkwam, maakten wij nu mee. Een alarm ging af, en ut duurde nogal ff voor we door hadden welke van de mogelijke drie ut was. Uiteindelijk bleek ut ut LPG alarm te zijn. Deze sprong op wat wij toen nog dachten 'oranje' te zijn (later bleek dit 'storing' te zijn), oftewel elke halve minuut een snerpende BEEB.
Uit kregen we um niet, de oorzaak konden we niet ontdekken (het kolereding bleef afgaan ook nadat we preventief onze - nog groene - bananen, onze minder welriekende stappertjes en onze bij het kampvuur uitgerookte jassen in de 'garage' hadden opgeborgen) en ten einde raad hebben we uiteindelijk veiligheidshalve maar alle apparatuur inclusief de verwarming uitgezet en de ramen en dakramen op een stevige kier gezet. Maar ontspannen en warm weer naar bed gaan was er toen als vanzelfsprekend niet meer bij.
Gelukkig en tegelijkertijd onbegrijpelijk sliepen Anna en Vic dwars door dit alles heen. Min of meer gebroken begonnen Joetie en ik de dag, waarop ik bij wonder de reset-knop ontdekte en weg was de BEEB. Waarschijnlijk was Joetie iets te kwistig geweest met ut inspuiten van de hordeur tegen de muggen...
Anyhoe, we waren nu definitief klaar met Hyder.
Dus op Canada-Day (waar we de hele dag werkelijk niets van gemerkt hebben, behalve dat de liquor shop dicht was; van feestvieren hebben die Canadezen werkelijk geen kaas gegeten) hebben we de USA tijdelijk achter ons gelaten en trokken in omgekeerde richting dezelfde weg door niemandsland over als twee dagen terug. Het gladde asfalt waarderend als nooit tevoren. Maar toch, daar waar ik op de heenweg de tocht werkelijk prachtig vond, vond ik het vandaag eigenlijk best wel saai, vlak, zonder bite.
Gaandeweg decimeerde de hoeveelheid mozzies en na een uurtje of drie rijden begon zelfs het zonnetje te schijnen en de temperatuur leek wel 10 graden hoger dan in Hyder. Daar zit je dan met je muts, lange sokken, wandelschoenen, lange broek en drie lagen bovenkleding…
Net tegen de tijd dat ik achter het stuur in slaap dreigde te vallen en juist op het moment dat ik tegen Joetie zei ‘wildlife kunnen we wel vergeten vandaag’, zag ik twee zwarte beren langs de kant van de weg zitten. Prepared als we zijn, lag de camera al scherpgesteld klaar, dus lukte het Joetie om nog een paar fraaie kiekjes van onze kopschuwe knuffelvriendjes te schieten.
Aangekomen in Terrace hebben we onze voorraden (behalve de rye dus) aangevuld en staan nu van alle faciliteiten en gemakken voorzien op een keurige Vinex-achtige camping.
Heerlijk, maar ik mis nu al wat…
Toch hebben deze plaatsen meer gemeen dan je op het eerste oog verwacht. Ze focussen zich allebei volledig op twee issues, gokken en amusement in Vegas, beren en gletsjers in Hyder, ze zijn allebei op een extreme manier volledig over de top en ze zijn allebei op hun eigen schaal meesters in het vermarkten van hun extremiteiten.
Wat deze steden voor ons eender maakt, is dat we heel blij zijn dat we er geweest zijn en het gevoel ervaren hebben, maar dat we nog blijer waren dat we er weer weg konden gaan (dit geldt overigens net zo hard voor Death Valley). Van Vegas hadden we al eerder geleerd dat twee nachten in zo’n extreme omgeving voor ons de bloody limit is, dus was het vanmorgen voor ons de hoogste tijd om ons boeltje bij elkaar te rapen en weer verder te trekken.
Nog een dag Hyder was de uitstekende stemming bij de Voortmannetjes waarschijnlijk niet ten goede gekomen en bovendien was onze inmiddels vertrouwde en geliefde (en niet te vergeten splinternieuwe) camper dan waarschijnlijk definitief door zijn vering gezakt…
Bovendien kregen we vannacht zo rond half vier, het was nog net donker, een vervelende deja-ervaring. Wat onze Drentse vrienden in Arches eerder overkwam, maakten wij nu mee. Een alarm ging af, en ut duurde nogal ff voor we door hadden welke van de mogelijke drie ut was. Uiteindelijk bleek ut ut LPG alarm te zijn. Deze sprong op wat wij toen nog dachten 'oranje' te zijn (later bleek dit 'storing' te zijn), oftewel elke halve minuut een snerpende BEEB.
Uit kregen we um niet, de oorzaak konden we niet ontdekken (het kolereding bleef afgaan ook nadat we preventief onze - nog groene - bananen, onze minder welriekende stappertjes en onze bij het kampvuur uitgerookte jassen in de 'garage' hadden opgeborgen) en ten einde raad hebben we uiteindelijk veiligheidshalve maar alle apparatuur inclusief de verwarming uitgezet en de ramen en dakramen op een stevige kier gezet. Maar ontspannen en warm weer naar bed gaan was er toen als vanzelfsprekend niet meer bij.
Gelukkig en tegelijkertijd onbegrijpelijk sliepen Anna en Vic dwars door dit alles heen. Min of meer gebroken begonnen Joetie en ik de dag, waarop ik bij wonder de reset-knop ontdekte en weg was de BEEB. Waarschijnlijk was Joetie iets te kwistig geweest met ut inspuiten van de hordeur tegen de muggen...
Anyhoe, we waren nu definitief klaar met Hyder.
Dus op Canada-Day (waar we de hele dag werkelijk niets van gemerkt hebben, behalve dat de liquor shop dicht was; van feestvieren hebben die Canadezen werkelijk geen kaas gegeten) hebben we de USA tijdelijk achter ons gelaten en trokken in omgekeerde richting dezelfde weg door niemandsland over als twee dagen terug. Het gladde asfalt waarderend als nooit tevoren. Maar toch, daar waar ik op de heenweg de tocht werkelijk prachtig vond, vond ik het vandaag eigenlijk best wel saai, vlak, zonder bite.
Gaandeweg decimeerde de hoeveelheid mozzies en na een uurtje of drie rijden begon zelfs het zonnetje te schijnen en de temperatuur leek wel 10 graden hoger dan in Hyder. Daar zit je dan met je muts, lange sokken, wandelschoenen, lange broek en drie lagen bovenkleding…
Net tegen de tijd dat ik achter het stuur in slaap dreigde te vallen en juist op het moment dat ik tegen Joetie zei ‘wildlife kunnen we wel vergeten vandaag’, zag ik twee zwarte beren langs de kant van de weg zitten. Prepared als we zijn, lag de camera al scherpgesteld klaar, dus lukte het Joetie om nog een paar fraaie kiekjes van onze kopschuwe knuffelvriendjes te schieten.
Aangekomen in Terrace hebben we onze voorraden (behalve de rye dus) aangevuld en staan nu van alle faciliteiten en gemakken voorzien op een keurige Vinex-achtige camping.
Heerlijk, maar ik mis nu al wat…
-
02 Juli 2009 - 06:21
Esther:
Hoi Joet, Ron en kinderen.
Toch nog een poging om antwoord te krijgen.
We willen namelijk met het team op 7 en 8 november iets heel leuks gaan doen en willen graag weten of jullie kunnen en of jullie ook allebei mee willen?
Wil je het in het volgende stukje laten weten?
groet Esther vd G -
02 Juli 2009 - 12:07
Jik:
Ron, zonder bite ook ggg joe funnie -
02 Juli 2009 - 12:08
Jik:
Ron, zonder bite ook ggg joe funnie -
02 Juli 2009 - 12:09
Ron:
waha 3 keer wil ik erop -
02 Juli 2009 - 15:51
Rob En Yvonne:
Hallo Vakantie gangers.We zijn weer terug in Nederland. Wat een hoop verhalen weer. We gaan er maar eens goed voor zitten. Dikke kus voor jullie allemaal van ons XXX -
06 Juli 2009 - 10:28
Skoffie:
Joehoeeee.....anybody home there?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
