Hyder part II
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
30 Juni 2009 | Verenigde Staten, Hyder
Geen zalm, geen grizzly beren. Een wat moet je dan doen in Hyder, that’s the question?
Een beetje uitslapen, een beetje sloom rondom de camper lummelen, onderwijl de mozzie’s van je afslaand, tegen noon buiten de deur in een shabby kroeg home-made-pizza lunchen. En dan niet zomaar pizza, maar wagenwielen (en dat noemen ze dan medium), American Size zeg maar. Twee wieltjes besteld, ééntje mee teruggenomen in de doggy bag. En daar hebben we dan met zijn viertjes van gegeten… Geen wonder dat er hier mensen in het formaat Morton (vijf keer Ronnie) rond waggelen.
‘Getting Hyderized’ (een of andere gruweldrank in een colaglas in één keer achterover slaan, waar je dan een certificaat voor krijgt als het je lukt en als het je niet lukt dan moet je een rondje aan de zaak geven) hebben we maar overgeslagen, we hebben in Banff NP gezien wat de paralyze met je doen kan en dit is nog factor tig heftiger.
Daarna in de camper met zijn allen een verlengde powernap gedaan om zo tegen vijven langzaam te ontwaken. En dan …. the road from hell !!!
Behalve grizzly beren heeft Hyder de Salmon Glacier. Eén van de weinige gletsjers ter wereld die je van bovenaf kunt bekijken. Maar dan moet je wel eerst een karrenpad / grindpad van 35 km afleggen, tegen een berg op. We hobbelden, of eigenlijk stuiterden, van kuil naar kei en van kei naar kuil. En uiteraard zonder vangrail. Door een ruiger dan ruig landschap, precies zoals je je Alaska voorstelt.
Ons rijdende kasteeltje werd danig op de proef gesteld en begon steeds meer - voor a-technische lui als ik - ontraceerbare geluiden te produceren. Vier keer stoppen, niets kunnen ontdekken, stug doorrijden en vertrouwen op een goede afloop dat is waar het bottom-line op neerkwam.
De beloning mocht er zijn. Een fantastisch uitzicht (jammer genoeg zonder de blauwe lucht, maar die herinneren we ons alleen nog maar van andere landen) in een wonder winter landschap. De sneeuw langs de weg kwam soms gewoon nog boven de camper uit, en die is toch ruim 3 meter hoog! Voor de zoveelste keer (maar het gaat ons nog niet vervelen) hebben we vrolijk in de sneeuw rondgestapt en sneeuwballen gegooid.
Ruim na kinderbedtijd waren we weer terug op de woestenij genaamd camping. Daar waren er meer dan 2 houten hamertjes nodig om de mini-Voortmannetjes in slaap te krijgen, zodat de iets minder mini-Voortmannetjes nog een slaapmutsje konden nemen.
Een hyderizer light zeg maar …
Een beetje uitslapen, een beetje sloom rondom de camper lummelen, onderwijl de mozzie’s van je afslaand, tegen noon buiten de deur in een shabby kroeg home-made-pizza lunchen. En dan niet zomaar pizza, maar wagenwielen (en dat noemen ze dan medium), American Size zeg maar. Twee wieltjes besteld, ééntje mee teruggenomen in de doggy bag. En daar hebben we dan met zijn viertjes van gegeten… Geen wonder dat er hier mensen in het formaat Morton (vijf keer Ronnie) rond waggelen.
‘Getting Hyderized’ (een of andere gruweldrank in een colaglas in één keer achterover slaan, waar je dan een certificaat voor krijgt als het je lukt en als het je niet lukt dan moet je een rondje aan de zaak geven) hebben we maar overgeslagen, we hebben in Banff NP gezien wat de paralyze met je doen kan en dit is nog factor tig heftiger.
Daarna in de camper met zijn allen een verlengde powernap gedaan om zo tegen vijven langzaam te ontwaken. En dan …. the road from hell !!!
Behalve grizzly beren heeft Hyder de Salmon Glacier. Eén van de weinige gletsjers ter wereld die je van bovenaf kunt bekijken. Maar dan moet je wel eerst een karrenpad / grindpad van 35 km afleggen, tegen een berg op. We hobbelden, of eigenlijk stuiterden, van kuil naar kei en van kei naar kuil. En uiteraard zonder vangrail. Door een ruiger dan ruig landschap, precies zoals je je Alaska voorstelt.
Ons rijdende kasteeltje werd danig op de proef gesteld en begon steeds meer - voor a-technische lui als ik - ontraceerbare geluiden te produceren. Vier keer stoppen, niets kunnen ontdekken, stug doorrijden en vertrouwen op een goede afloop dat is waar het bottom-line op neerkwam.
De beloning mocht er zijn. Een fantastisch uitzicht (jammer genoeg zonder de blauwe lucht, maar die herinneren we ons alleen nog maar van andere landen) in een wonder winter landschap. De sneeuw langs de weg kwam soms gewoon nog boven de camper uit, en die is toch ruim 3 meter hoog! Voor de zoveelste keer (maar het gaat ons nog niet vervelen) hebben we vrolijk in de sneeuw rondgestapt en sneeuwballen gegooid.
Ruim na kinderbedtijd waren we weer terug op de woestenij genaamd camping. Daar waren er meer dan 2 houten hamertjes nodig om de mini-Voortmannetjes in slaap te krijgen, zodat de iets minder mini-Voortmannetjes nog een slaapmutsje konden nemen.
Een hyderizer light zeg maar …
-
01 Juli 2009 - 07:50
Brie:
Haai, eindelijk weer een beetje bij kunnen lezen in deze drukke tijden. Was weer heerlijk ontspannen met jullie reisverhalen. Ron, lachen hoor, steeds meer Engels-Nederlands schrijven. Leest wel heel makkelijk en klinkt ook zo heel bekend...
Nou, lekkere mutsen, geniet ze nog daar in de sneeuw. xx -
01 Juli 2009 - 08:04
Skoffie:
"stug doorrijden en vertrouwen op een goede afloop dat is waar het bottom-line op neerkwam."
Hahaha....dat soort actie's, daar houd ik van!
Verstand op 0, blik op oneindig.....ut zal vast loslopen! Keep the faith!
-
01 Juli 2009 - 12:44
Ingeborg:
Hoi Yootha,
Wat geweldig om jullie reisverhalen te lezen en ook een beetje mee te mogen beleven (tja met zo'n schrijfstijl wordt het wel heel levendig)! Geniet er nog lekker van en tot straks...
groetjes Ingeborg (je weet wel van je werk...of ben je dat helemaal kwijt, wat natuurlijk wel hoort met zo'n geweldige trip.)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
