Hyder, Alaska
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
29 Juni 2009 | Verenigde Staten, Hyder
Nadat we gisterenavond /vannacht buiten aan de picknic-tafel gezeten (vanwege een dramatisch slechte draadloze-internet-ontvangst in de camper) een nieuwe blog geplaatst hadden kregen we nog ff bezoek van de security die in een burgerwagen net een rondje over de campground aan ut maken was. Ze hadden ons zien zitten (wie niet? ;-) ) en wilden ons geen schrik aanjagen, dus stelden ze zich maar ff netjes voor. Hoe beleefd! Bleken Gitxsan indianen te zijn, die buitengewoon open tot en geïnteresseerd in Europeanen waren. Iets wat gelet op de geschiedenis mij toch wel enigszins positief verraste, ‘we’ hebben ze tenslotte niet heel veel goeds gebracht. We hebben een kwartiertje geanimeerd een aantal wetenswaardigheden uitgewisseld. Zo wisten zij ons te vertellen dat de zalm nu al ruim twee weken te laat is, dus dat we weinig kans op Grizzly-beren maken bij de Fish Creek Bear Viewing Area in Alaska. Eén van hen was een verwoed muntenverzamelaar en die hebben we nog buitengewoon blij (ik zou bijna zeggen extatisch) kunnen maken met enkele van onze meegenomen euromuntjes.
Daarna nog ff een hilarisch Skype-‘gesprek’ met mun moeder gevoerd. Zij kon ons horen en zien, en wij konden haar alleen zien. Wat mun moeder ook probeerde, geluid ho maar. Ook het chat-gedeelte van Skype bleek een brug te ver te zijn, dus zat er voor mun moeder niets anders op dan haar teksten op een papiertje te schrijven en dan krampachtig proberen het papiertje voor de webcam stil te houden zodat wij ut konden lezen. Tranen over onze wangen, maar aldus vernamen wij op deze ietwat ludieke wijze het geweldige nieuws dat huize Voortman vrij snel na onze terugkomst verrijkt zal worden met twee jonge katjes (Heilige Birmaantjes), als waardige opvolgers van het illustere duo Koning en Sjaak. Kunnen we alvast over namen na gaan denken. De Voortmannetjes zijn blij, Mijdrecht bedankt!!!
’s Morgens bij een hernieuwde Skypepoging met mun moeder bleek een stekkertje aan Nieuwveense kant er niet helemaal goed ingezeten te hebben. Je hoeft je niet af te vragen van wie ik mijn legendarische technisch inzicht en handigheid heb…
Vervolgens vertrokken we om kwart over tien voor een behoorlijk lange tocht door een wederom prachtig niemandsland (20 auto’s en 4 huizen in ruim 250 km) naar de grens met Alaska. We wisten nog niet waar te overnachten, net voor (Stewart) of net over (Hyder) de grens, dat zouden we ter plekke wel bepalen.
Direct na vertrek voor de tweede keer de enge stalen brug genomen. Deze keer nam Joetie, onze dare-devil, um te voet, kon ze gelijk foto’s maken van onze campers’ xing (oversteek), met een bibberende Ronnie achter ut stuur.
Verrassend snel waren we bij de grens met Alaska (geen douane de VS in, zo te zien wel weer douane terug Canada in), niet nadat we onderweg nog een zwarte beer, een wolf/vos/coyote (ut was te ver weg om precies te zien wat ut was) en een gedeeltelijk blauwe gletsjer gescoord hadden. Net voor de grens besloten we om toch maar in Hyder, Alaska te gaan pitten. Dat scheelt de komende dagen een aantal grensovergangen en ut bekt toch wel lekker als je kan zeggen dat je een paar nachten in Alaska gekampeerd hebt.
Was Stewart al een krakkemikkig stadje, Hyder slaat werkelijk alles. In ut dorpje wonen zo’n honderd mensen in een tiental volstrekt bouwvallige gebouwtjes die door schijnbaar willekeurig verzamelde rotzooi bij elkaar gehouden worden. Onze camping (Run-a-Muck) heeft opvallend veel weg van een woestenij en de onverharde weg door ut dorpje is een aselecte verzameling van grote keien en diepe kuilen. Jammer genoeg blijkt Hyder ook niet het verwachte en gehoopte belastingparadijs te zijn (ook hier zijn de drank en sigaretten schrikbarend duur, misschien zelfs wel duurder dan in Canada).Maar de eigenzinnige bewoners zijn er meer dan trots op en doen enorm hun best de chaos en daarmee ut contrast met ut relatief keurig nette stadje Stewart verder te vergroten. Ondanks of dankzij dit alles heeft Hyder wel zijn charmes, moet ik zeggen.
Jammer genoeg hadden de Gitxsan bewakers het bij ut rechte eind en is ook hier nog geen zalm gesignaleerd. Dus geen beer te zien in de Viewing Area. Wel een rivier-otter / bever (ik weet ut verschil niet, kennelijk hebben we gisteren in Adam's Igloo niet zo goed geluisterd, maar hij had vier poten en een soort van peddelstaart) en die hadden we ook nog nooit live in het wild gezien. Was wel okee dus. Maar zonder grizzly beren skippen we naar verwachting wel een nachtje Alaska. Waar we die extra ‘gewonnen’ nacht gaan doorbrengen zien we later dan wel weer.
Net voor ut slapen gaan kregen we, terwijl we buiten ff een sigaretje zaten te roken (de megahorde meer dan grote mosquito’s trotserend), nog verwacht (de campingbaas had ut al aangekondigd) bezoek van een zwarte beer die op zoek was naar het kattenvoer op de veranda van de achterbuurvrouw. Een paar toevallig passerende ronkende halve pick-up’s verjoegen de beer net voordat hij de veranda daadwerkelijk bereikt had. Echter, sinds het bezoek van de beer hoor ik de buurvrouw vanaf haar veranda steeds wanhopiger ‘Melany’ roepen. Ik weet niet goed wat ik daar nu weer van denken moet…
Daarna nog ff een hilarisch Skype-‘gesprek’ met mun moeder gevoerd. Zij kon ons horen en zien, en wij konden haar alleen zien. Wat mun moeder ook probeerde, geluid ho maar. Ook het chat-gedeelte van Skype bleek een brug te ver te zijn, dus zat er voor mun moeder niets anders op dan haar teksten op een papiertje te schrijven en dan krampachtig proberen het papiertje voor de webcam stil te houden zodat wij ut konden lezen. Tranen over onze wangen, maar aldus vernamen wij op deze ietwat ludieke wijze het geweldige nieuws dat huize Voortman vrij snel na onze terugkomst verrijkt zal worden met twee jonge katjes (Heilige Birmaantjes), als waardige opvolgers van het illustere duo Koning en Sjaak. Kunnen we alvast over namen na gaan denken. De Voortmannetjes zijn blij, Mijdrecht bedankt!!!
’s Morgens bij een hernieuwde Skypepoging met mun moeder bleek een stekkertje aan Nieuwveense kant er niet helemaal goed ingezeten te hebben. Je hoeft je niet af te vragen van wie ik mijn legendarische technisch inzicht en handigheid heb…
Vervolgens vertrokken we om kwart over tien voor een behoorlijk lange tocht door een wederom prachtig niemandsland (20 auto’s en 4 huizen in ruim 250 km) naar de grens met Alaska. We wisten nog niet waar te overnachten, net voor (Stewart) of net over (Hyder) de grens, dat zouden we ter plekke wel bepalen.
Direct na vertrek voor de tweede keer de enge stalen brug genomen. Deze keer nam Joetie, onze dare-devil, um te voet, kon ze gelijk foto’s maken van onze campers’ xing (oversteek), met een bibberende Ronnie achter ut stuur.
Verrassend snel waren we bij de grens met Alaska (geen douane de VS in, zo te zien wel weer douane terug Canada in), niet nadat we onderweg nog een zwarte beer, een wolf/vos/coyote (ut was te ver weg om precies te zien wat ut was) en een gedeeltelijk blauwe gletsjer gescoord hadden. Net voor de grens besloten we om toch maar in Hyder, Alaska te gaan pitten. Dat scheelt de komende dagen een aantal grensovergangen en ut bekt toch wel lekker als je kan zeggen dat je een paar nachten in Alaska gekampeerd hebt.
Was Stewart al een krakkemikkig stadje, Hyder slaat werkelijk alles. In ut dorpje wonen zo’n honderd mensen in een tiental volstrekt bouwvallige gebouwtjes die door schijnbaar willekeurig verzamelde rotzooi bij elkaar gehouden worden. Onze camping (Run-a-Muck) heeft opvallend veel weg van een woestenij en de onverharde weg door ut dorpje is een aselecte verzameling van grote keien en diepe kuilen. Jammer genoeg blijkt Hyder ook niet het verwachte en gehoopte belastingparadijs te zijn (ook hier zijn de drank en sigaretten schrikbarend duur, misschien zelfs wel duurder dan in Canada).Maar de eigenzinnige bewoners zijn er meer dan trots op en doen enorm hun best de chaos en daarmee ut contrast met ut relatief keurig nette stadje Stewart verder te vergroten. Ondanks of dankzij dit alles heeft Hyder wel zijn charmes, moet ik zeggen.
Jammer genoeg hadden de Gitxsan bewakers het bij ut rechte eind en is ook hier nog geen zalm gesignaleerd. Dus geen beer te zien in de Viewing Area. Wel een rivier-otter / bever (ik weet ut verschil niet, kennelijk hebben we gisteren in Adam's Igloo niet zo goed geluisterd, maar hij had vier poten en een soort van peddelstaart) en die hadden we ook nog nooit live in het wild gezien. Was wel okee dus. Maar zonder grizzly beren skippen we naar verwachting wel een nachtje Alaska. Waar we die extra ‘gewonnen’ nacht gaan doorbrengen zien we later dan wel weer.
Net voor ut slapen gaan kregen we, terwijl we buiten ff een sigaretje zaten te roken (de megahorde meer dan grote mosquito’s trotserend), nog verwacht (de campingbaas had ut al aangekondigd) bezoek van een zwarte beer die op zoek was naar het kattenvoer op de veranda van de achterbuurvrouw. Een paar toevallig passerende ronkende halve pick-up’s verjoegen de beer net voordat hij de veranda daadwerkelijk bereikt had. Echter, sinds het bezoek van de beer hoor ik de buurvrouw vanaf haar veranda steeds wanhopiger ‘Melany’ roepen. Ik weet niet goed wat ik daar nu weer van denken moet…
-
30 Juni 2009 - 06:58
Jik:
o god ggg dat skype verhaal, jolly good
-
30 Juni 2009 - 06:58
Lin:
Zo, ik heb even een uurtje of 2 uitgetrokken om bij te lezen :shock:
Die hilarische Skypegesprekken herken ik wel..
Vic! Lin is wéér te laat hé, kan ik ut goedmaken? Met een dikke vieze vette virtuele ZOEN?
Lieffies! Nog 3 weekjes maar, geniet ervan hé!
SMEK! -
30 Juni 2009 - 07:26
Sjer:
ik hoop zo dat de beer melany heette..... -
30 Juni 2009 - 07:33
Emmetje:
Haai lief goh we zaten wel ff in de rats hoor dat we niks hoorden maar gelukkig jullie zijn weer in de luch ;-)
Ben bijna bij nog aardig wat te lezen maar komt goed hahahaha
Als je terug komt moeten we even flink bijpraten want wij willen ook gaan camperen volgend jaat ;-) en jullie weten nu natuurlijk alles wat het kost enzo hihihihi
dikke kusssssss -
30 Juni 2009 - 07:59
Esther:
Hoi Joet, Ron en kinderen.
Erg spannend hoor, ik zou mijn kinderen in de camper houden, hahahaa....
Gister hebben we het een avondje over het teamuitje gehad en gaan echt iets heel leuks doen. Om het vast te kunnen leggen, willen we uiteraard graag weten wie er allemaal mee gaan. Ik begrijp dat je uit je hoofd niet weet of je op 7 november kunt, maar misschien ook wel.
Kunnen jullie aangeven of je dan kunt en of jullie allebei mee willen op het uitje???
Willen jullie het morgen laten weten in het volgende stukje??
alvast bedankt, veel plezier verder en wij zorgen dat jullie niet in zo'n gat vallen, door een heel gaaf uitje te organiseren, hahaahahaha
Kus Es -
30 Juni 2009 - 08:00
Esther:
btw het gaat om 7 en 8 november! -
30 Juni 2009 - 08:54
LOOZ:
fijn dat we weer lekker kunnen lezen en alles goed gaat ! Foto's geweldig niet normaal wat voor moois er voorbij komt en happy faces !
Bearhug van mij en leeuw Leon -
30 Juni 2009 - 10:16
Bar:
Hi lieffies,
Heb net ook alles bijgelezen, wat een feest! Ik lig steeds in een deuk! Wat zijn Vic en Anna groot geworden zeg, ik vind ze echt heel wijs! Cas en ik vertrekken zo naar Zuid Spanje! Dikke kus van ons! Take care! -
30 Juni 2009 - 18:26
Sjel:
Hahaha dat skypen en die Indiaanse muntenverzamelaar, hilarisch!!! hihi en ehm ja melany. Naaah en er zain weer poesies!! Lof them -
01 Juli 2009 - 07:59
Skoffie:
IK ZOU GRAAG DIE BRUG WILLEN ZIEN, pictureplease!!!!
Lugubere iglo.....blije euro-indianen....peddelstaartdieren....ingewikkelde skype-gesprekken.....je maakt wat mee met de Voortmannetjes.....ik geniet vanuit simpel Zwolle! ;) -
12 September 2009 - 13:10
Fred:
hallo, we hebben jullie reisverhaal en de lonely planet gebruikt om onze reis naar canada voor te bereiden. is geweldig gelukt. tussen 12-8 en 11-9 hebben we door B.C. getrokken met hyder als een van de hoogtepunten.
Wat een heerlijk spookstadje.
brdankt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
