Sandia Peak Tramway

De Sandia Peak Tramway stond vandaag op ons programma. Maar voordat we daarheen gingen hebben we eerst nog even ontbeten op de camping. Vic en Anna hebben een leuke pen gekregen van de ontbijtmevrouw, dat was hartstikke lief. Daarna op het gemakkie de camper weer eens rijklaar gemaakt en tijdens de opruimwerkzaamheden konden Anna en Vic nog ff lekker in de speeltuin spelen.

Wat moeten we eigenlijk allemaal doen voordat de camper rijklaar is ?

Dat valt reuze mee hoor;
• De afwas moet weg zijn;
• Ons bed ff opmaken en het achtergordijn opendoen zodat Ron iets kan zien alstie in zijn achteruitkijkspiegel kijkt;
• Koffie drinken … sigaretje roken;
• Het douchegordijn ff vastzetten (anders vliegt het zo lekker van links naar rechts in de bochten;
• Losse spulletjes opruimen in kasten, tassen enz.;
• De kookplaat van het fornuis afhalen en op ons bed leggen (dat ding ligt nogal te klepperen tijdens het rijden ….);
• Koffie drinken …sigaretje roken;
• Drinken en eten in de rugtas stoppen voor tijdens het rijden (ff naar de koelkast lopen tijdens het rijden lukt wel maar is niet alles zeg maar …)
• Speelgoed voor Anna en Vic op de banken klaarleggen
• Electriciteit eraf;
• Allemaal nog ff plassen binnen;
• Water eraf;
• Grijze en zwarte tank legen en daarna de hookup eraf;
• Chemisch goedje in de wc gooien;
• Waterpomp aan;
• Camper van de blokken afrijden;
• Sigaretje roken…;
• Trappetje inschuiven;
• Deur op slot;
• TomTom aan, gordels om;
• Gas en GAAN !

Het lijkt een hele lijst maar het valt écht mee ! Alles bij elkaar kost het (inclusief de 3 sigaretjes en koffie ongeveer een half uurtje.

Goed … vandaag was het dus weer ‘verkas-dag’. We zijn naar de Sandia Peak Tramway gereden. Dit is de langste/hoogste kabelbaan van North America (en daar zijn ze héél trots op). Van 30 graden naar 4 graden … warme kleding moesten we dus aan. Ehm … heel warme kleding had ik dus niet ingepakt voor Anna en Vic maar tis gelukt hoor, als Michelinpoppetjes zijn ze de kabelbaan ingegaan. Vic had een lange broek, sokken en zijn gewone schoenen aan met een trui, een spijkerjack, een sweatvest en daaroverheen nog een bodywarmer, koud heeftie het écht niet gehad. Anna had een Tshirt, trui, jas en daaroverheen nog een sweatvest en spijkerbroek, sokken en ook haar normale schoenen aan. Ook zij heeft het niet koud gehad. Nu waren ze zo ontzettend opgewonden over de kabelbaan dat ik me afvraag of ze het überhaupt koud gehad zouden hebben zonder al die lagen kleding.

De rit duurde 15 minuten en bracht ons in 2,7 mijl (waarin ruim 4.000 ft geklommen werd) op 10.500 ft. Ron denkt dat dat ongeveer 3400 meter is. En … rappapaaaaa … er lag SNEEUW !! Niet super veel maar het lag er wel ! En dat is wel raar als je beneden in de 30 graden staat en boven met je voeten in de sneeuw. Er kon niet meer geskied worden, daar lag te weinig voor maar je kon er nog wel een paar sneeuwballetjes van maken. Anna en Vic gilde het ook uit van plezier toen ze het zagen (dáár willen we heen papa).

Na een anderhalfuurtje daar geweest te zijn (we hebben ook meteen maar op de berg geluncht) zijn we weer naar beneden gegaan. Indrukwekkend kunnen we wel zeggen .. wát een hoogte joh ! En je duikt af en toe best een ‘gat’ in met die cabine. De bomen leken wel luciferhoutjes maar bleken toch 35 meter hoog te zijn. Het was zeer zeker de moeite waard om hier een stopje te maken !

Ron had bedacht om na de tramway naar het Coronado National Monument in Bernalillo te gaan, helaas was het niet een National maar een State Monument, dus géén stempel voor in ons paspoort. Sterker nog … het stelde NIETS voor. Een ruïne zou het zijn … we hebben inderdaad een ‘hoopje’ stenen gezien maar dat was niet bijster interessant. Kortom, dit was zeker niet de moeite waard om een stopje te maken ! We hebben ons dan ook het entreegeld bespaard.

Op naar Santa Fé … een nieuwe camping. Gisteravond hadden we er al eentje uitgezocht in de Woodall maar daar aangekomen werden Ron en ik er niet heel erg warm van ! We zijn doorgereden naar een andere en die konden we uiteraard niet meteen vinden (we scheurden er een soort van voorbij en dan is het best lastig om met je camper in de avondspits van Santa Fé ergens te keren en dan weer te zoeken waar we ook alweer die oprit hadden gezien. Maar we staan er hoor … Los Campos RV Park. Geboekt voor 2 nachten … Nou jah geboekt, de receptie was al dicht en dan moet je een envelopje invullen en er geld instoppen. Morgenochtend moeten we ons nog ff echt gaan melden. Ze hebben in ieder geval FREE WIFI met een redelijke verbinding ! En dat is erg prettig !

Morgen lekker ff de stad in en hier op de hoek zo ongeveer zit een Fashion Outlet … maak me gek !! (noot van Ron: dat doe ik ook door er NIET heen te gaan ;-) )

Het is hier trouwens een stuk kouder dan in Albuquerque, we hebben vanavond de kachel al een paar keer aangehad en ik laat hem vannacht ook gewoon aan (dat ding springt automatisch aan als het kouder dan 20 graden in de camper wordt, ideaal). Vanochtend toen we wakker werden was het 12 graden in de camper en dat is toch minder comfortabel …

Het weer is sowieso duidelijk anders dan we thuis gewend zijn. Overdag is het meestal best wel warm (graadje of 25-30, met af en toe een uitschieter van dik boven de 30), maar daar voel je door de wind en de droge lucht niet zo veel van. ’s Avonds is het meestal stervenskoud. Gevolg; verbrande en uitgedroogde huid (we smeren wat af) in combinatie met een druipneus (die overdag als stofopvangplaats fungeert, je kunt wel raden wat voor rommel er af en toe uitkomt).

Verder hopen Ron en ik dat we EINDELIJK eens een keertje een HELE nacht samen kunnen slapen. Sinds het begin van onze vakantie heb ik nog geen nacht door kunnen slapen omdat er altijd wel ééntje wakker wordt die of moet plassen, of heel erge dorst heeft, of gewoon graag bij ons wil liggen. Met als gevolg dat de grote wisseltruc weer aan de gang gaat en er 1 van ons op het bovenbed eindigt.