Ontspannen fietstochtje in Ninh Binh
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
29 Juli 2014 | Vietnam, Ninh Bình
Vanmorgen eerst maar eens lekker uitgeslapen en langzaam aan gedaan. Om 09.00 uur zaten we aan de ontbijttafel. Voor de kiddoos een baguetje met ei, voor Joet een Vietnamese baguette (gebakken kip en allerlei soorten groenten en kruiden) en voor mij, gewoon voor de lekkere trek, een dubbele. Daarna op het gemakkie terug gelopen naar onze hut voor een bakkie complementary koffie op onze veranda met million dollar lake & mountain view.
Om 12.00 uur vonden we het tijd voor een derde poging om iets met roeibootjes te gaan doen. De eerste twee pogingen waren behoorlijk verregend en voortijdig beëindigd. De Vietnamezen keken ons vol vertwijfeling na bij het zien van die idioten die op het heetste moment van de dag op pad gaan.
Aldus vertrokken we onder een knijterhete zon vol goede moed te fiets over het voor ons inmiddels meer dan bekende modder-, stenen- en kuilenpad. Het was zo heet dat zelfs de buffels op hun kop na ter verkoeling onder water zaten. Na een half uurtje of zo rustig toeren kwamen we aan bij de eerste stop; een uitzichtpunt bovenop een karstberg.
Het vergde 450 kuiten verkrampende treden (van zo’n 40 -50 cm per trede) onder de brandende zon om boven te komen. Maar dan had je ook wat. Een weergaloos uitzicht over Little Halong Bay On Land. Oorspronkelijk ging ik alleen, want de rest van De Voortmannetjes weigerden om mee naar boven te gaan. Wat schetste mijn verbazing toen ze na een paar minuutjes alsnog volgden!
Door de hoogte van de treden was de afdaling eigenlijk zelfs nog moeilijker en zwaarder dan de beklimming. Met trillende voetjes kwamen we weer beneden.
Aan de voet van de beklimming lag een soort van Sprookjesbos. Altijd goed voor een paar leuke Voortmannetjes plaatjes. Tijdens de fotoshoot kwam er plotsklaps een soort van mini-typhoon opzetten, die op zijn beurt weer een tropische stortbui meebracht. Gelukkig konden we bij de kaartjesverkopers de bui droog uitzitten.
Dit duurde zo lang dat we het geplande roeitochtje nu voor de derde keer hebben moeten skippen.
Om 12.00 uur vonden we het tijd voor een derde poging om iets met roeibootjes te gaan doen. De eerste twee pogingen waren behoorlijk verregend en voortijdig beëindigd. De Vietnamezen keken ons vol vertwijfeling na bij het zien van die idioten die op het heetste moment van de dag op pad gaan.
Aldus vertrokken we onder een knijterhete zon vol goede moed te fiets over het voor ons inmiddels meer dan bekende modder-, stenen- en kuilenpad. Het was zo heet dat zelfs de buffels op hun kop na ter verkoeling onder water zaten. Na een half uurtje of zo rustig toeren kwamen we aan bij de eerste stop; een uitzichtpunt bovenop een karstberg.
Het vergde 450 kuiten verkrampende treden (van zo’n 40 -50 cm per trede) onder de brandende zon om boven te komen. Maar dan had je ook wat. Een weergaloos uitzicht over Little Halong Bay On Land. Oorspronkelijk ging ik alleen, want de rest van De Voortmannetjes weigerden om mee naar boven te gaan. Wat schetste mijn verbazing toen ze na een paar minuutjes alsnog volgden!
Door de hoogte van de treden was de afdaling eigenlijk zelfs nog moeilijker en zwaarder dan de beklimming. Met trillende voetjes kwamen we weer beneden.
Aan de voet van de beklimming lag een soort van Sprookjesbos. Altijd goed voor een paar leuke Voortmannetjes plaatjes. Tijdens de fotoshoot kwam er plotsklaps een soort van mini-typhoon opzetten, die op zijn beurt weer een tropische stortbui meebracht. Gelukkig konden we bij de kaartjesverkopers de bui droog uitzitten.
Dit duurde zo lang dat we het geplande roeitochtje nu voor de derde keer hebben moeten skippen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
