Rockin 'R Ranch
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
09 Mei 2009 | Verenigde Staten, Antimony
----------------------------
Van Joetie; Allemaal hartstikke bedankt voor de felicitaties en berichtjes op mijn hyves, hartstikke leuk en lief !!!
En de foto's houden jullie nog tegoed, ook hier zitten we aan ons limiet. Met dank aan mijn softbalteam hebben jullie allemaal tot nu toe kunnen genieten van 200 foto's ! Thanx meiden !!
----------------------------
De afgelopen twee dagen waren we op de boerderie, de Rockin’R Ranch. Een plaatje van een ranch in the … middle of nowhere. Heerlijk rustig dus. We waren de enige gasten, oftewel, 15 man meer dan vriendelijk en behulpzaam personeel tot alleen onze beschikking. Zo heeft onze lieve heer de wereld vast bedoeld …
Na een kort ritje vanaf Bryce Canyon kwamen we net voor de lunch aan bij de ranch. Daar aangekomen bleek onze credit-card nog (steeds) niet te werken (bij het bereiken van de maandelijkse limiet hielden we nog een stukje maand over en waarschijnlijk doettie ut pas maandag weer) en met de pinpas betalen kon niet. J.R. - niet de Ewing, maar de ranch manager - keek ons eens diep in de ogen en vertrouwde ut, dus mochten we 1 nachtje zonder betaling blijven, maar zaterdagochtend moest er dan wel betaald worden …
Inmiddels was de lunch klaar dus konden we direct aanschuiven. Een echte cowbow-maaltijd, simpel, edoch buitengewoon smakelijk.
Kinderoppas kon geregeld worden, dus Joet en ik gingen na dit smakelijke intermezzo op een korte horseback-ride. In goed Nederlands: vet cool. Op ut gemakkie een beetje in de natuur tuffen, een beekje doorkruisen en genieten van de stilte. In de tussentijd kreeg Anna een pony-ride over de ranch (Victor wilde/durfde niet, doorhalen wat niet van toepassing is) en hebben ze gespeeld in de kinderboerderij en op de playground.
Eenmaal terug hebben we nog ff in de vijver gekanood (of je dit zo schrijft gééén idee) en bleek Vic niet helemaal lekker te zijn. Hij had een beetje koorts en was nogal sloompies. Dus hebben we um maar in bed gelegd, waar hij die dag niet meer uitgekomen is. Dat betekende dat Anna en ik ’s avonds maar met zijn tweetjes zijn gaan eten en toen wij klaar waren en nog ff gepingpongd hadden hebben we een bordje mee naar boven genomen voor Joetie. Ut was wederom stevige, maar buitengewoon smakelijke kost.
Later die avond kwam er nog een bus vol met luidruchtige Fransozen aan op de ranch en was ut gedaan met de rust. Speciaal voor hen was een of andere lousy Countryband gecharterd. Ik heb hier nog ff naar geluisterd, maar om een uurtje of tien kon ik ut ook niet meer aanhoren en ben naar Joetie op de kamer gegaan. De kippies gingen vandaag vroeg op stok, onder een rustiek achtergrondgeluidje van loeiende koeien, hinnikende paarden en zacht windgeruis door de bomen .
Na een onrustig nachie was het dan zover, Joetie’s birthday. De kiddo’s waren eigenlijk nog te moe om wakker te worden, dus mijn ‘Lang zal ze Leven’ kreeg bijzonder weinig bijval. Anna heeft Joet dur kadootjes gegeven (een hooded sweather met daarop de text ‘Utah Rocks’ en een ringetje).
En toen was het pay-day. En wat we eigenlijk al vreesden bleek waar te zijn. De credit-card deed ut nog steeds niet. Er zat nix anders op dan naar de dichtstbijzijnde bank te gaan. Dus ben ik er maar alleen met de camper vandoor gegaan en zijn Joet en de kids als een soort van borg achter gebleven. De dichtstbijzijnde (!!!) bank bleek meer dan anderhalf uur rijden van de ranch te liggen, in Richfield (what’s in a name?).. Een wonderschone tocht met Jan Smit op de I-pod. Lekker fout, maar ut was goed.
Eenmaal aangekomen in Richfield bleken er banken zat te zijn, maar geen was er open. Dan maar een drive-thru-ATM geprobeerd (dat zoiets bestaat) en zowaar kon ik daar voldoende cash opnemen. Aan limieten per dag doen ze hier kennelijk niet, dus dacht ik laat ik nog eens een bankie proberen. Had ik dat maar niet gedacht. Aangekomen bij de volgende bank kon ik mijn pas niet vinden. Hattik um in de vorige ATM laten zitten. Hoe stom kan je zijn!!! Hier krijg je eerst je geld en daarna pas je pas. Was veuls te blij dat ik geld had, heb nooit meer aan die verrekte pas gedacht. Snel terug naar de eerste bank, maar daar was niets meer van mijn pas te bekennen. Ik hoop dat de ATM um ingeslikt heeft en dat ik um maandag weer op kan halen en anders …
Met een gedeeltelijk geslaagde missie ging ik weer terug naar de Rockin’R Ranch. Schiet halverwege het duivelse ‘check engine’ weer aan. Ook dat nog. Kunnen we maandag in Richfield niet alleen op zoek naar mun bankpas, moeten we ook nog eens op zoek naar een garage…
Door deze tegenslagen hebben we ons verder niet teveel af laten leiden. Vic voelde zich al weer wat beter, de Fransozen waren weer weg dus de ranch was weer helemaal voor ons zelf en Anna had er nog steeds veel zin in. Dus hebben we ut programma van gistermiddag nog eens dunnetjes over gedaan.
Deze keer ging de horseback-ride over iets moeilijker terrein. Zeg maar gerust, veel moeilijker terrein. Het beekje dat we deze keer moesten oversteken was een behoorlijke nekkenbreker en ut paard van Joet had daar duidelijk geen zin an. Met een beetje hulp van de gids kwam joet half uit ut zadel en met nog maar één been in de beugels aan de overkant. But, the most important thing, she made it! FF verder op kreeg ik behoorlijke aandrang. De meisjes (we hadden een vrouwelijke gids) keken ff de andere kant op, ik steeg af, schuilde achter mijn paard en greep mijn kleine jongen. Op enig moment heb je daar toch echt twee handen bij nodig, dus liet ik ff de teugels los. En ja, wat gebeurt er als je de teugels laat vieren, dan neemt je paard de benen. Daar stond ik dan, cowboy te voet, midden in de desert. Gelukkig had onze gids binnen een paar minuten mijn paard weer gevangen. Voelde me desondanks een beetje lullig.
Eenmaal terug was Vic weer behoorlijk ut mannetje (na stiekum in één keer een hele dag dosering van zijn pilletjes ingenomen te hebben). Hebben dus heerlijk met zijn viertjes gegeten en daarna nog ff gebasketbald. Omdat Joet jarig was, heb ik haar maar laten winnen…
Morgen dus niet naar Zion National Park zoals gepland, maar eerst nog ff de andere kant op richting Richfield, om dan maandag alsnog richting Zion te gaan. En daarna? LAS VEGAS. Mocht ut met de bankpas niet goed komen, dan moeten we daar onze slag maar slaan.
Van Joetie; Allemaal hartstikke bedankt voor de felicitaties en berichtjes op mijn hyves, hartstikke leuk en lief !!!
En de foto's houden jullie nog tegoed, ook hier zitten we aan ons limiet. Met dank aan mijn softbalteam hebben jullie allemaal tot nu toe kunnen genieten van 200 foto's ! Thanx meiden !!
----------------------------
De afgelopen twee dagen waren we op de boerderie, de Rockin’R Ranch. Een plaatje van een ranch in the … middle of nowhere. Heerlijk rustig dus. We waren de enige gasten, oftewel, 15 man meer dan vriendelijk en behulpzaam personeel tot alleen onze beschikking. Zo heeft onze lieve heer de wereld vast bedoeld …
Na een kort ritje vanaf Bryce Canyon kwamen we net voor de lunch aan bij de ranch. Daar aangekomen bleek onze credit-card nog (steeds) niet te werken (bij het bereiken van de maandelijkse limiet hielden we nog een stukje maand over en waarschijnlijk doettie ut pas maandag weer) en met de pinpas betalen kon niet. J.R. - niet de Ewing, maar de ranch manager - keek ons eens diep in de ogen en vertrouwde ut, dus mochten we 1 nachtje zonder betaling blijven, maar zaterdagochtend moest er dan wel betaald worden …
Inmiddels was de lunch klaar dus konden we direct aanschuiven. Een echte cowbow-maaltijd, simpel, edoch buitengewoon smakelijk.
Kinderoppas kon geregeld worden, dus Joet en ik gingen na dit smakelijke intermezzo op een korte horseback-ride. In goed Nederlands: vet cool. Op ut gemakkie een beetje in de natuur tuffen, een beekje doorkruisen en genieten van de stilte. In de tussentijd kreeg Anna een pony-ride over de ranch (Victor wilde/durfde niet, doorhalen wat niet van toepassing is) en hebben ze gespeeld in de kinderboerderij en op de playground.
Eenmaal terug hebben we nog ff in de vijver gekanood (of je dit zo schrijft gééén idee) en bleek Vic niet helemaal lekker te zijn. Hij had een beetje koorts en was nogal sloompies. Dus hebben we um maar in bed gelegd, waar hij die dag niet meer uitgekomen is. Dat betekende dat Anna en ik ’s avonds maar met zijn tweetjes zijn gaan eten en toen wij klaar waren en nog ff gepingpongd hadden hebben we een bordje mee naar boven genomen voor Joetie. Ut was wederom stevige, maar buitengewoon smakelijke kost.
Later die avond kwam er nog een bus vol met luidruchtige Fransozen aan op de ranch en was ut gedaan met de rust. Speciaal voor hen was een of andere lousy Countryband gecharterd. Ik heb hier nog ff naar geluisterd, maar om een uurtje of tien kon ik ut ook niet meer aanhoren en ben naar Joetie op de kamer gegaan. De kippies gingen vandaag vroeg op stok, onder een rustiek achtergrondgeluidje van loeiende koeien, hinnikende paarden en zacht windgeruis door de bomen .
Na een onrustig nachie was het dan zover, Joetie’s birthday. De kiddo’s waren eigenlijk nog te moe om wakker te worden, dus mijn ‘Lang zal ze Leven’ kreeg bijzonder weinig bijval. Anna heeft Joet dur kadootjes gegeven (een hooded sweather met daarop de text ‘Utah Rocks’ en een ringetje).
En toen was het pay-day. En wat we eigenlijk al vreesden bleek waar te zijn. De credit-card deed ut nog steeds niet. Er zat nix anders op dan naar de dichtstbijzijnde bank te gaan. Dus ben ik er maar alleen met de camper vandoor gegaan en zijn Joet en de kids als een soort van borg achter gebleven. De dichtstbijzijnde (!!!) bank bleek meer dan anderhalf uur rijden van de ranch te liggen, in Richfield (what’s in a name?).. Een wonderschone tocht met Jan Smit op de I-pod. Lekker fout, maar ut was goed.
Eenmaal aangekomen in Richfield bleken er banken zat te zijn, maar geen was er open. Dan maar een drive-thru-ATM geprobeerd (dat zoiets bestaat) en zowaar kon ik daar voldoende cash opnemen. Aan limieten per dag doen ze hier kennelijk niet, dus dacht ik laat ik nog eens een bankie proberen. Had ik dat maar niet gedacht. Aangekomen bij de volgende bank kon ik mijn pas niet vinden. Hattik um in de vorige ATM laten zitten. Hoe stom kan je zijn!!! Hier krijg je eerst je geld en daarna pas je pas. Was veuls te blij dat ik geld had, heb nooit meer aan die verrekte pas gedacht. Snel terug naar de eerste bank, maar daar was niets meer van mijn pas te bekennen. Ik hoop dat de ATM um ingeslikt heeft en dat ik um maandag weer op kan halen en anders …
Met een gedeeltelijk geslaagde missie ging ik weer terug naar de Rockin’R Ranch. Schiet halverwege het duivelse ‘check engine’ weer aan. Ook dat nog. Kunnen we maandag in Richfield niet alleen op zoek naar mun bankpas, moeten we ook nog eens op zoek naar een garage…
Door deze tegenslagen hebben we ons verder niet teveel af laten leiden. Vic voelde zich al weer wat beter, de Fransozen waren weer weg dus de ranch was weer helemaal voor ons zelf en Anna had er nog steeds veel zin in. Dus hebben we ut programma van gistermiddag nog eens dunnetjes over gedaan.
Deze keer ging de horseback-ride over iets moeilijker terrein. Zeg maar gerust, veel moeilijker terrein. Het beekje dat we deze keer moesten oversteken was een behoorlijke nekkenbreker en ut paard van Joet had daar duidelijk geen zin an. Met een beetje hulp van de gids kwam joet half uit ut zadel en met nog maar één been in de beugels aan de overkant. But, the most important thing, she made it! FF verder op kreeg ik behoorlijke aandrang. De meisjes (we hadden een vrouwelijke gids) keken ff de andere kant op, ik steeg af, schuilde achter mijn paard en greep mijn kleine jongen. Op enig moment heb je daar toch echt twee handen bij nodig, dus liet ik ff de teugels los. En ja, wat gebeurt er als je de teugels laat vieren, dan neemt je paard de benen. Daar stond ik dan, cowboy te voet, midden in de desert. Gelukkig had onze gids binnen een paar minuten mijn paard weer gevangen. Voelde me desondanks een beetje lullig.
Eenmaal terug was Vic weer behoorlijk ut mannetje (na stiekum in één keer een hele dag dosering van zijn pilletjes ingenomen te hebben). Hebben dus heerlijk met zijn viertjes gegeten en daarna nog ff gebasketbald. Omdat Joet jarig was, heb ik haar maar laten winnen…
Morgen dus niet naar Zion National Park zoals gepland, maar eerst nog ff de andere kant op richting Richfield, om dan maandag alsnog richting Zion te gaan. En daarna? LAS VEGAS. Mocht ut met de bankpas niet goed komen, dan moeten we daar onze slag maar slaan.
-
10 Mei 2009 - 07:06
Ria Van Der Laan:
Joet gefeliciteerd met je verjaardag.ik weet het is te laat.Ik geniet elke dag van jullie reisverslag.En wat doen de kinderen het goed.Dikke kus en nog veel plezier. -
10 Mei 2009 - 07:49
Joke En Wim:
Hoi yoota nog gefeliciteerd met je verjaardag.Beter laat dan nooit.
Wat geweldig wat jullie allemaal zien,lees graag de reisverhalen,en super dat de Kids het goed doen.
Liefs Joke en Wim -
10 Mei 2009 - 10:48
Rob En Yvonne:
Wat een verhaal. Nou Ron Yoet kan leuk schrijven maar jij kan er ook wat van. Echt leuk om te lezen. Hoop dat het met de pas goed komt. Hebben jullie geen spierpijn gehad van het paardrijden? Lijkt me dat je dan al je spieren moet gebruiken. Dikke kus van ons -
10 Mei 2009 - 11:16
Floor:
Hoi Joetie. Beter laat dan nooit: Nog gefeliciteerd met je verjaardag! Ben een weekje weg geweest, dus ben vandaag een week reisverhalen aan het inhalen. Nog heel veel plezier tijdens de rest van jullie reis! -
10 Mei 2009 - 12:10
Miranda:
Hoop maar dat het goedkomt met de bankpas, waardeloos als je zonder zit.
Wel weer genoten van het kleurrijke reisverslag! -
10 Mei 2009 - 16:15
Naomi:
Ha Yootha!!!
Nog gefeliciteerd en wat een geweldige leuke verhalen!
Misschien moet je Ron nog wel een keer op een handigheidscursus oid sturen... Of niet, want het zijn wel smakelijke verhalen!!! -
10 Mei 2009 - 20:15
Mieke:
HAPPY BIRTHDAY YOOTHA !!
Een nieuwe tip voor Zion, nee geen zonsopgang..., maar wandelen door de rivier met de kids, is super leuk en meestal is er niet zo'n hoge waterstand daar, dus veilig.
Groetjes mieke en de rest. xxxx -
10 Mei 2009 - 20:31
Skoffie:
Ja.....jullie hebben het weer voor elkaar....
Ik pies in mijn panty!
Hahaha......wat maken jullie van op het oog "simpele activiteiten" iets onvergetelijks.....well done cowboys!
P.s cadeau voor Yooth ook vetcool orgineel!:) -
10 Mei 2009 - 20:48
Marielle:
ik wist natuurlijk niet wanneerje jarig bent maar bij deze alsnog Happy Birthday.
Zo te zien hebben jullie het nog steeds prima naar jullie zin. Dewi en Kira hebben het vaak over jullie. Dan gaan we jullie foto's bekijken en dat vinden ze geweldig!! Maar zegt Dewi ,ik mis Anna wel een beetje hoor mam. Genieten jullie maar lekker verder. Heel veel liefs van alle Romijntjes -
11 Mei 2009 - 12:22
Denise:
Hoi avonturiers!
Ik kom niet meer bij hier achter de laptop!
Yootha nog van harte gefeliciteerd.
En Ron, weer bedankt voor een heerlijk stukje leesvoer!!!
Groetjes! -
11 Mei 2009 - 16:01
Sjoen:
Wahahaha lullig ook!!! Nice choice of words! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
