Two Jack Lake again ....

Na onze heerlijke we-doen-vandaag-helemaal-niets dag zijn we donderdag maar eens een stukje gaan rijden.
Nadat we twee nachten hebben bijgeboekt (oorspronkelijk was de planning 1 nacht maar jah … als we het ergens prettig vinden dan blijven we gewoon nog een dag extra), zijn we richting het plaatsje Lake Louise gereden. De weg ernaartoe heet de Bow Valley Parkway en was wederom mooi. Aangezien we op een camping zonder electriciteit staan waren we niet in de gelegenheid ons luchtbed zachter te zetten (omdat onze generator het niet doet, neeeej .. niet onze schuld, hij doet het vanaf het begin al niet). Met samengeknepen billetjes hebben we de Bow Valley Parc Way gereden, dat luchtbed kan namelijk ontploffen in de bergen door de verandering van de druk (en dat zou echt iets voor ons zijn). Maar er is gelukkig niets gebeurd.

Eenmaal aangekomen in Lake Louise was onze eerste stop bij Lake Morraine in de Valley of Ten Peaks, een mooi turquoise meer. Helaas was de weg naar een mooi uitkijkpunt net opengebroken dus kon de ideale foto niet gemaakt worden. De kinderen hebben zich weer eens prima vermaakt met het gooien van stenen in het water en klimmen op grote rotsen en stukken hout. Daarna zijn we naar Lake Louise gegaan, een nog groter turquoise meer met prachtig besneeuwde bergen op de achtergrond. Het was niet windstil dus je zag de weerspiegeling van de bergen moeizaam in het water maar indrukwekkend bleef het, dit soort dingen zie je toch in Nederland niet.
Overigens blijven we ons elke dag weer verbazen over Canada en zijn we er niet over uit wat we mooier vinden, Amerika of Canada, het is in ieder geval heel anders. Na weer es een aantal foto’s geschoten te hebben (we love digital photography) zijn we richting het plaatsje Lake Louise gereden voor een paar … jawel … boodschappen. We waren hartstikke blij met het stukje zeil dat we mochten lenen van de buurman maar Ron wilde wel heel graag een groter stuk hebben. Overigens noemen ze een hangend zeil hier in Canada een tarp. Op naar een outdoorwinkel dus. Daar hebben we eerst meteen maar een paar mutsen voor iedereen gekocht want het koelt zo af en toe toch best wel af. Daar verkochten ze ook tarps. De mevrouw wist niet hoe ze het had, Ron kocht zowat haar hele voorraad meteen leeg, 8 spinnen in verschillende maten en een aantal klossen touw, knijpertjes voor eraan (hartstikke handig voor de natte handdoeken), kaarsjes en een tas om alles in te bewaren.

Op de camping aangekomen is Ron meteen met zijn uitdaging begonnen en ik moet zeggen, hij is prachtig geworden. We beginnen heuse geoefende kampeerders te worden. De tarp liep schuin af zodat als het zou gaan regenen het water er afliep en er geen zakken in het ‘dak’ zouden komen, was ‘windvlaag-absorberend’ en kon dus tegen een stootje en we konden ook nog eens droog bij de firering in de regen zitten. Trots als een pauw heeft Ron de tarp Two Lake Hilton gedoopt.
’s Avonds hebben we heerlijk bij het vuur gezeten en kwamen Frank en Jo Anne een afscheidsborreltje drinken want zij gingen de dag erna weer verder. Ze wonen op Vancouver Island en we komen waarschijnlijk vlakbij hun huis, dikke kans dat we ze dan nog even een bezoekje gaan brengen. Frank komt uit Ladysmith en is graag bereid ons daar alles te laten zien ! Hartstikke leuk en dus hebben we telefoonnummers en e-mail-adressen uitgewisseld, vanaf nu hebben De Voortmannetjes Canadese volgers !

Nadat Frank en Joanna hun achterbak van hun truck waren ingekropen hadden Ron en ik bedacht nog 1 blokje in het vuur te gooien, 1 biertje te drinken en daarna lekker naar bed te gaan, het was inmiddels toch al zo’n uur of 0.00 uur. Plots zagen we een donkere schim met stoel en drinken in de hand in het licht van ons vuur verschijnen. Het was de buurvrouw van twee plekken verderop. Zij zag dat het vuur nog brandde en hoorde het geklik van het openen van ons biertje. Ze was nog niet moe en vroeg of ze bij ons bij het vuur mocht zitten. Ehm … tuurlijk ! Gezellig !
Het was het begin van een elke avond terugkerend fenomeen. Aangezien onze generator kapot is en zij er eentje bij haar had (dat was niet het enige wat ze bij haar had hoor, ze verbleef daar met twee honden en ook nog eens twee konijnen), bood ze ons het gebruik van haar generator aan. Dat was onwijs fijn want de batterijen van de dvd, de ipod en de laptop waren inmiddels op. Om 3.00 uur hebben we het vuur uit laten gaan en zijn we KAPOT ons mandje in gekropen.
Vrijdag hebben we het maar weer eens lekker rustig aan gedaan. Beetje rond en onder de tarp gehangen, beetje Wapitiherten met babyhertjes erbij op de foto gezet die hier gewoon langs je camper komen lopen. En nog ff een beetje boodschappen gedaan in Banff. ’s Avonds hebben we weer lekker bij het vuur gezeten, we mogen wel uitkijken dat het geen sleur gaat worden. Om 00.30 was ik het wel zat en ben ik alvast lekker naar bed gegaan, Ron heeft de ipod in zijn oren geplugd en zou nog even lekker bij het vuur gaan zitten genieten van zijn favoriete muziek.

Omstreeks 2.00 uur kreeg hij zo ongeveer een hartverlamming toen de buurvrouw Cherry plotseling uit het donker opdook met een biertje en een sigaretje. Ze heeft nog even drie kwartier tegen hem aangekletst en daarna kon Ron ook naar bed ;-).