Ter Aar - Chicago - Los Angeles - Malibu
Door: Yootha
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
09 April 2009 | Verenigde Staten, Malibu
Zó … daar zitten we dan …. Fully equiped in onze Coachmen Freelander camper. En even de tijd om te vertellen hoe onze reis tot nu toe is verlopen.
Dinsdag 7 april was onze laatste dag thuis. Die dag hebben we alles ingepakt en het huis schoongemaakt. Laatste dingetjes gekocht en ’s avonds nog gezellig visite gehad om te proosten op onze reis. Thoom en Ellen bleven bij ons logeren zodat ze ons ook uit konden zwaaien op Schiphol. De wekker stond om 6.00 uur (auw) maar wakker werden we toch wel. Zowaar ook nog best lekker geslapen die nacht dus fris en fruitig togen we naar Schiphol. De kinderen hadden er al helemaal zin in en konden niet wachten tot we in Amerika zouden zijn (en dan is het bést lastig uitleggen dat het héél ver vliegen is en best een tijdje duurt voordat we er zouden zijn).
Woensdag 8 april werden we op Schiphol uitgezwaaid door (o)ma Marjanne, (o)pa Ben, ome Rob, tante Von, Jeff, Frank, Thoom, Ellen, Jik, Sjoen, Sjel en Stef. Eerst ff ingecheckt wat redelijk vlot verliep en daarna lekker een laatste bakkie koffie (en sigaretje) gedronken. Vic en Anna vonden het hartstikke spannend en bleven rennen met hun trolleys. Na de koffie was het dan toch tijd om afscheid te nemen. Oeeeeh wat háát ik afscheid nemen. De tranen kon ik niet binnenhouden hoor … maar beter zo dan anders zeg ik dan maar weer ! Terwijl we naar de marechaussee liepen was Vic al 10 keer ergens heen geschoten waar hij niet heen mocht dus heb ik hem zijn tuigje aangedaan (wat weer vast zit aan mijn eigen broek). Wát een uitvinding is dat ding zeg ! Je kind zit aan je vast en je hebt ook nog gewoon twee handen vrij voor andere dingen. Zonder dat tuigje was het een héél andere heenreis geworden, een aanrader voor elke ouder met een kind wat nogal van de ‘ontdekkerige’ is.
Op naar het vliegtuig, het was best nog een end lopen maar de lange platte lopende banddingen werd als zéér prettig en leuk ervaren door Anna & Vic. In het vliegtuig bleken we drie stoelen naast elkaar te hebben, gangpad ertussen en dan nog 1 stoel. Niet zo heel handig dus … drie maal raden wie er op een stoel alleen zat ???
De vlucht duurde 8,5 uur en ik ben wel zó ontzettend trots op Anna en Vic, ze hebben zichzelf (en de andere mensen in het vliegtuig enorm vermaakt. Ze kregen allemaal complimentjes van de bemanning en van de rest van de passagiers dat ze ze helemaal niet gehoord hebben. De meegenomen en gekregen cadeautjes zijn goed gebruikt ! We zijn geland op Chicago waar we twee uur en drie kwartier de tijd hadden om het land in te komen en onze volgende vlucht te halen. Tijd zat zou je denken … Aangekomen op het vliegveld moesten we een eindje lopen naar de douane. Daar aangekomen stond een RIJ ! Het leek wel toptijd bij de Efteling en in de wacht staan voor de python. Anna en Vic waren inmiddels redelijk moe en er eigenlijk wel ‘klaar’ mee en hebben de hele wachttijd in de rij dweilend op de grond doorgebracht. Dat we een visum hadden maakte allemaal niet uit jammergenoeg, iedereen moest netjes zijn beurt afwachten. Uiteindelijk werden we in een volgende rij gezet met voor ons een potentieel Al Qaida lid met kind en daarvoor een Russisch gezin, bestaande uit 5 kinderen en 2 ouders die niet helemaal goed de taal begrepen, kortom, extra wachttijd gegarandeerd. We werden naar een andere rij gedirigeerd waar we redelijk snel doorheen kwamen. De beste man stond Ron wel met grote ogen aan te kijken toen hij op zijn vraag; hoeveel geld heb je bij je ? Als antwoord; Nothing ! kreeg … plastic fantastic ! (hebben we niet gezegd hoor, zo gezellig wastie niet namelijk !
Van de twee uur en drie kwartier overstap was na het passeren van de douane nog anderhalf uur over. Anderhalf uur waarin we onze koffers nog moesten halen, wéér door een gruwelijke controle moesten (iedereen moest schoenen uit, jassen uit, handbagage moest gesplitst in plastic bakken enz. enz.). Daarna op naar Terminal 1 ! Das niet om de hoek weten we inmiddels, daar moet je eerst voor met de metro om vervolgens weer een end te lopen. Vic kon inmiddels niet meer lopen zo moe als hij was en Anna had het ook helemaal gehad. Ron heeft er met Anna een wedstrijd van gemaakt dus met het laatste beetje kracht heeft ze gerend en ik heb Vic opgetild en ben er achteraan gaan ‘rennen’. Ik kon niet meer en was er eerlijk gezegd helemaal klaar mee ! Maar ….. we hebben het vliegtuig GERED ! 4 minuten voordat de deur van het vliegtuig dichtging zaten we op onze plek … zwetend, dampend, huilend maar we zaten ERIN ! Ook deze vlucht ging hartstikke goed (jammergenoeg weer drie stoelen naast elkaar en 1 aan het einde van een andere rij. Anna en Vic zijn als een blok in slaap gevallen en hebben de landing niet eens bewust meegemaakt (na 4,5 uur vliegen).
Los Angeles …. We zijn er !!! Helaas had United Airlines ons doorzettingsvermogen onderschat en onze bagage alvast op een vlucht later gezet … tssssssssssssk , die gasten dachten gewoon dat we onze vlucht niet zouden redden …. HALLO we komen uit NL hoor ! Tuurlijk redden we dat ! De bagage is ’s avonds om 22.00 uur bij het hotel afgezet, dat was wel netjes ! Zowiezo vonden wij de gratis shuttle service van het Radisson al errug fijn en netjes! Anna en Vic wilden eigenlijk wel graag naar een speeltuin toen we in ons hotel waren, of meteen naar Disneyland, dat was ook wel goed…. Jullie snappen dat onze hoofden daar niet helemaal naar stonden, het was daar plaatselijke tijd 19.00 uur maar voor ons was het al diep in de nacht. We hebben dus een hot dog naar binnen gewerkt en zijn daarna lekker vroeg gaan slapen en vanochtend op tijd er weer uit. Een reisdag van 19 uur gaat je tenslotte niet in de koude kleren zitten.
9 april werden we tussen 12.30 en 13.30 opgehaald door een auto (een dodge ramvan, zo ontzettend NIET mijn favoriete auto en Ron zat stil te genieten…) van Roadbear die ons naar het camperstation bracht. Het was weer een dag vol wachten, wachten en nog eens wachten. Aangekomen bij het camperstation moesten eerst de papieren in orde worden gemaakt en werd daarna de camper ‘uitgelegd’. Hartstikke handig een uitleg van een camper maar niet als je de uitleg moet delen met 6 andere mensen en 2 dolle kinderen om je heen hebt rennen waarvan er 1 met zijn tuigje vast zit aan je broek (ik leek af en toe wel een rollade, zat helemaal in de knoop met de lijn van het tuigje). De andere mensen waren ook Nederlands en 1 van de mannen vond zichzelf nogal belangrijk dus piepte bij alles voor en wilde als eerste wegrijden met zijn camper, joh vent, als je dat wilt doe je dat toch lekker … (yep … we waren ietwat geïrriteerd). Bij Roadbear hebben ze voor ons gebeld naar een RV parksite in Malibu zodat we verzekerd waren van een plekkie, het is nl. pasen dus alle Amerikanen trekken er met hun huge maar dan ook écht HUGE bus/camper opuit. Ron was de bagage aan het inladen in de camper dus ik ging even naar binnen om te vragen of ze de reservering wilde maken. Nu was het wel een redelijk aan de maat vrouw (zag ik van veraf) maar toen ze dichterbij kwam bleek ze baardstoppels te hebben, zo ook onder de neus…. En gelukkig viel het Ron ook op, Anna zei alleen maar met opgetrokken wenkbrauwen en handje voor haar mond; Zóóó, die is ECHT DIK !
We reden om 16.30 uur weg naar de Vons. Een ENORME winkel waar ik in ieder geval totaal het spoor bijster was … ik liep als een kip zonder kop achter een wagentje aan te duwen, Ron zoekende en niet wetende wat ik erin moest stoppen aangezien ons goed voorbereide boodschappenbriefje ergens in een reistas zit. Drie kwartier later 410 dollar lichter, een Vons kortingskaart rijker (hebben we 90 dollar mee verdient) konden we op zoek naar de camping. Dit ging verbazingwekkend soepel. Bij de oprit naar de snelweg vlogen de ijsjes en het gehakt ons om de oren … oeps … deurtje niet goed dichtgeklikt, niets menselijks is ons vreemd. Voor Anna en Vic hebben we nog geen autostoeltje dus die zitten gewoon op de bank in de heupriem. Zelfs met een heupriem kun je liggend slapen !
En nu … nu zitten we in de camper op het Malibu RV Parksite ding met Ocean View (100 meter loodrecht beneden ons dus Vic komt niet uit zijn tuigje …. Dat weet hij nog niet want hij heeft alleen nog maar geslapen). We zitten bij te komen van ons ‘we-dachten-dat-we-wisten-hoe-de-camper-werkt-maar-stiekum-weten-we-het-toch-niet-avontuur’. Ron heeft best een tijd naar de electriciteitskabel gezocht. Tis ook niet normaal dat ze zo’n lang ding in zo’n klein vakje kunnen krijgen. Hij is er nu uit …ik ben benieuwd hoelang het duurt voordat wij het er weer in hebben gekregen. En het water … jah … daar kijken we op uit … zit in de zee … komt NIET uit de kraan … en ook zeker niet uit de wc en over de douche heb ik het niet …. Morgen dus weer even een retourtje Roadbearcamperstation-Malibu (en dan dus geen Malibu met JUS).
Dus, het water moet nog ‘even’ geregeld worden en dan is de vakantie écht begonnen !
Dinsdag 7 april was onze laatste dag thuis. Die dag hebben we alles ingepakt en het huis schoongemaakt. Laatste dingetjes gekocht en ’s avonds nog gezellig visite gehad om te proosten op onze reis. Thoom en Ellen bleven bij ons logeren zodat ze ons ook uit konden zwaaien op Schiphol. De wekker stond om 6.00 uur (auw) maar wakker werden we toch wel. Zowaar ook nog best lekker geslapen die nacht dus fris en fruitig togen we naar Schiphol. De kinderen hadden er al helemaal zin in en konden niet wachten tot we in Amerika zouden zijn (en dan is het bést lastig uitleggen dat het héél ver vliegen is en best een tijdje duurt voordat we er zouden zijn).
Woensdag 8 april werden we op Schiphol uitgezwaaid door (o)ma Marjanne, (o)pa Ben, ome Rob, tante Von, Jeff, Frank, Thoom, Ellen, Jik, Sjoen, Sjel en Stef. Eerst ff ingecheckt wat redelijk vlot verliep en daarna lekker een laatste bakkie koffie (en sigaretje) gedronken. Vic en Anna vonden het hartstikke spannend en bleven rennen met hun trolleys. Na de koffie was het dan toch tijd om afscheid te nemen. Oeeeeh wat háát ik afscheid nemen. De tranen kon ik niet binnenhouden hoor … maar beter zo dan anders zeg ik dan maar weer ! Terwijl we naar de marechaussee liepen was Vic al 10 keer ergens heen geschoten waar hij niet heen mocht dus heb ik hem zijn tuigje aangedaan (wat weer vast zit aan mijn eigen broek). Wát een uitvinding is dat ding zeg ! Je kind zit aan je vast en je hebt ook nog gewoon twee handen vrij voor andere dingen. Zonder dat tuigje was het een héél andere heenreis geworden, een aanrader voor elke ouder met een kind wat nogal van de ‘ontdekkerige’ is.
Op naar het vliegtuig, het was best nog een end lopen maar de lange platte lopende banddingen werd als zéér prettig en leuk ervaren door Anna & Vic. In het vliegtuig bleken we drie stoelen naast elkaar te hebben, gangpad ertussen en dan nog 1 stoel. Niet zo heel handig dus … drie maal raden wie er op een stoel alleen zat ???
De vlucht duurde 8,5 uur en ik ben wel zó ontzettend trots op Anna en Vic, ze hebben zichzelf (en de andere mensen in het vliegtuig enorm vermaakt. Ze kregen allemaal complimentjes van de bemanning en van de rest van de passagiers dat ze ze helemaal niet gehoord hebben. De meegenomen en gekregen cadeautjes zijn goed gebruikt ! We zijn geland op Chicago waar we twee uur en drie kwartier de tijd hadden om het land in te komen en onze volgende vlucht te halen. Tijd zat zou je denken … Aangekomen op het vliegveld moesten we een eindje lopen naar de douane. Daar aangekomen stond een RIJ ! Het leek wel toptijd bij de Efteling en in de wacht staan voor de python. Anna en Vic waren inmiddels redelijk moe en er eigenlijk wel ‘klaar’ mee en hebben de hele wachttijd in de rij dweilend op de grond doorgebracht. Dat we een visum hadden maakte allemaal niet uit jammergenoeg, iedereen moest netjes zijn beurt afwachten. Uiteindelijk werden we in een volgende rij gezet met voor ons een potentieel Al Qaida lid met kind en daarvoor een Russisch gezin, bestaande uit 5 kinderen en 2 ouders die niet helemaal goed de taal begrepen, kortom, extra wachttijd gegarandeerd. We werden naar een andere rij gedirigeerd waar we redelijk snel doorheen kwamen. De beste man stond Ron wel met grote ogen aan te kijken toen hij op zijn vraag; hoeveel geld heb je bij je ? Als antwoord; Nothing ! kreeg … plastic fantastic ! (hebben we niet gezegd hoor, zo gezellig wastie niet namelijk !
Van de twee uur en drie kwartier overstap was na het passeren van de douane nog anderhalf uur over. Anderhalf uur waarin we onze koffers nog moesten halen, wéér door een gruwelijke controle moesten (iedereen moest schoenen uit, jassen uit, handbagage moest gesplitst in plastic bakken enz. enz.). Daarna op naar Terminal 1 ! Das niet om de hoek weten we inmiddels, daar moet je eerst voor met de metro om vervolgens weer een end te lopen. Vic kon inmiddels niet meer lopen zo moe als hij was en Anna had het ook helemaal gehad. Ron heeft er met Anna een wedstrijd van gemaakt dus met het laatste beetje kracht heeft ze gerend en ik heb Vic opgetild en ben er achteraan gaan ‘rennen’. Ik kon niet meer en was er eerlijk gezegd helemaal klaar mee ! Maar ….. we hebben het vliegtuig GERED ! 4 minuten voordat de deur van het vliegtuig dichtging zaten we op onze plek … zwetend, dampend, huilend maar we zaten ERIN ! Ook deze vlucht ging hartstikke goed (jammergenoeg weer drie stoelen naast elkaar en 1 aan het einde van een andere rij. Anna en Vic zijn als een blok in slaap gevallen en hebben de landing niet eens bewust meegemaakt (na 4,5 uur vliegen).
Los Angeles …. We zijn er !!! Helaas had United Airlines ons doorzettingsvermogen onderschat en onze bagage alvast op een vlucht later gezet … tssssssssssssk , die gasten dachten gewoon dat we onze vlucht niet zouden redden …. HALLO we komen uit NL hoor ! Tuurlijk redden we dat ! De bagage is ’s avonds om 22.00 uur bij het hotel afgezet, dat was wel netjes ! Zowiezo vonden wij de gratis shuttle service van het Radisson al errug fijn en netjes! Anna en Vic wilden eigenlijk wel graag naar een speeltuin toen we in ons hotel waren, of meteen naar Disneyland, dat was ook wel goed…. Jullie snappen dat onze hoofden daar niet helemaal naar stonden, het was daar plaatselijke tijd 19.00 uur maar voor ons was het al diep in de nacht. We hebben dus een hot dog naar binnen gewerkt en zijn daarna lekker vroeg gaan slapen en vanochtend op tijd er weer uit. Een reisdag van 19 uur gaat je tenslotte niet in de koude kleren zitten.
9 april werden we tussen 12.30 en 13.30 opgehaald door een auto (een dodge ramvan, zo ontzettend NIET mijn favoriete auto en Ron zat stil te genieten…) van Roadbear die ons naar het camperstation bracht. Het was weer een dag vol wachten, wachten en nog eens wachten. Aangekomen bij het camperstation moesten eerst de papieren in orde worden gemaakt en werd daarna de camper ‘uitgelegd’. Hartstikke handig een uitleg van een camper maar niet als je de uitleg moet delen met 6 andere mensen en 2 dolle kinderen om je heen hebt rennen waarvan er 1 met zijn tuigje vast zit aan je broek (ik leek af en toe wel een rollade, zat helemaal in de knoop met de lijn van het tuigje). De andere mensen waren ook Nederlands en 1 van de mannen vond zichzelf nogal belangrijk dus piepte bij alles voor en wilde als eerste wegrijden met zijn camper, joh vent, als je dat wilt doe je dat toch lekker … (yep … we waren ietwat geïrriteerd). Bij Roadbear hebben ze voor ons gebeld naar een RV parksite in Malibu zodat we verzekerd waren van een plekkie, het is nl. pasen dus alle Amerikanen trekken er met hun huge maar dan ook écht HUGE bus/camper opuit. Ron was de bagage aan het inladen in de camper dus ik ging even naar binnen om te vragen of ze de reservering wilde maken. Nu was het wel een redelijk aan de maat vrouw (zag ik van veraf) maar toen ze dichterbij kwam bleek ze baardstoppels te hebben, zo ook onder de neus…. En gelukkig viel het Ron ook op, Anna zei alleen maar met opgetrokken wenkbrauwen en handje voor haar mond; Zóóó, die is ECHT DIK !
We reden om 16.30 uur weg naar de Vons. Een ENORME winkel waar ik in ieder geval totaal het spoor bijster was … ik liep als een kip zonder kop achter een wagentje aan te duwen, Ron zoekende en niet wetende wat ik erin moest stoppen aangezien ons goed voorbereide boodschappenbriefje ergens in een reistas zit. Drie kwartier later 410 dollar lichter, een Vons kortingskaart rijker (hebben we 90 dollar mee verdient) konden we op zoek naar de camping. Dit ging verbazingwekkend soepel. Bij de oprit naar de snelweg vlogen de ijsjes en het gehakt ons om de oren … oeps … deurtje niet goed dichtgeklikt, niets menselijks is ons vreemd. Voor Anna en Vic hebben we nog geen autostoeltje dus die zitten gewoon op de bank in de heupriem. Zelfs met een heupriem kun je liggend slapen !
En nu … nu zitten we in de camper op het Malibu RV Parksite ding met Ocean View (100 meter loodrecht beneden ons dus Vic komt niet uit zijn tuigje …. Dat weet hij nog niet want hij heeft alleen nog maar geslapen). We zitten bij te komen van ons ‘we-dachten-dat-we-wisten-hoe-de-camper-werkt-maar-stiekum-weten-we-het-toch-niet-avontuur’. Ron heeft best een tijd naar de electriciteitskabel gezocht. Tis ook niet normaal dat ze zo’n lang ding in zo’n klein vakje kunnen krijgen. Hij is er nu uit …ik ben benieuwd hoelang het duurt voordat wij het er weer in hebben gekregen. En het water … jah … daar kijken we op uit … zit in de zee … komt NIET uit de kraan … en ook zeker niet uit de wc en over de douche heb ik het niet …. Morgen dus weer even een retourtje Roadbearcamperstation-Malibu (en dan dus geen Malibu met JUS).
Dus, het water moet nog ‘even’ geregeld worden en dan is de vakantie écht begonnen !
-
10 April 2009 - 06:31
Patricia:
Dag kanjers!
Dat is al met recht vanaf dag 1 een avontuur!
Yooth, je tiept het weer heerlijk weg, en het is puur genieten voor mij (en ik denk ook andere lezers) om dit te lezen.
Fijne Pasen!
X
-
10 April 2009 - 06:48
Rinske:
Joet wat schrijgf je geweldig! Veel plezier! -
10 April 2009 - 06:50
Jik:
waha JOET!!!! god Malibu klinkt rete exotisch gg zelfs zonder water, I so kiss joe en de jouwen!! -
10 April 2009 - 07:07
Cary:
Oh, wat klinkt dat super zeg: Malibu!
En jullie avontuur is met recht gestart. Ik hoop van harte dat het vanaf nu met minder "hobbels in de weg" zal gaan! Maar joh, jullie hebben nog zoveel tijd om te genieten! Doe dat vooral! Groetjes! -
10 April 2009 - 07:09
Sjer:
Tranen weer over mijn gezicht van het lachen, ik zie het allemaal live voor me ( ben nogal visueel ingesteld).
Blijven schrijven hoor Joet, ik vind het net of ik op de tribune zit en naar een film kijk....
kus! -
10 April 2009 - 07:14
Marisca :
Heey Toppertjes,
Heb met veel plezier jullie eerste echte blog gelezen.. en wat knap van Anna en Vic dat ze zo goed de reis hebben doorstaan.. echt zo leuk om te lezen..
Ik ben blij dat jullie avontuur zo goed begonnen is.. geniet van alles..
enne ps.. hier vandaag ruim 22 graden..:)
LIefs , Marisca xx -
10 April 2009 - 07:20
Barbara:
Oooh lieffies ik zit hier te brullen van het lachen achter mijn laptop! Hilarisch geschreven Joet, daar moet je écht wat mee gaan doen hoor! Wat een reis, het is al zwaar zonder kids, laat staan mét.. Jullie zijn er! Nu lekker Genieten met een hoofdletter G!!
Dikke kus Bar en Cas -
10 April 2009 - 07:48
Tessa:
Yooth, je schrijft het zo op dat ik het gevoel heb helemaal bij jullie te zijn (whahahaha....i wish)!!
Waar heb je dat tuigje vandaan want ik vind 4 uur vliegen met Daaf al erg lang....
Geniet moppies! Big kiss voor iedereen!! -
10 April 2009 - 08:17
Denise:
Hé Yootha, Ron, Anna en Vic!
Wat een superverhaal nu al om te lezen. Ik vrees er weer een verslaving bij te hebben.
Wat een avontuur, wat een reis en wat een mooie ervaring om dit met z'n 4-tjes mee te maken.
Geniet ervan en blijf vooral doorgaan met het schrijven van die heerlijke verhalen!
GENIET!! -
10 April 2009 - 08:18
Chantal:
Hoe jij schrijft, blijf gewoon aan mijn beeldscherm plakken, haha.
Geniet ervan!!
-
10 April 2009 - 09:52
Thomas:
Hee lieffies!!
Wat een verhaal zeg!! Ik zie het al helemaal voor me..! Echt goed ook van Anna & Vic hoe ze zich hebben gedragen in het vliegveld (zeer trotse oom ;))
Liefs en een dikke x!!
-
10 April 2009 - 14:44
Skoffie:
Ik lees weinig boeken over het algemeen maar dit "dagboek"leest zo lekker weg!
IK GENIET!
Wat schrijf je lekker uitgebreid.......leuk!
Mens wat hebben Anna enVic. het super gedaan!
Dag lief dagboek, tot de volgende keer!;)
Heel veel plezier!
-
10 April 2009 - 15:34
Ome Rob En Tante Von:
Hallo lieverds,
Wat een leuk verhaal. Twee van mijn collega's zijn al gelijk Fan van jullie. Wat een lieverds die kleintjes. We zijn echt trots op jullie. Een collega van mij is ook geweest en die heb ook zo'n soort route gedaan. dus alles wat ze las zei ze oh daar ben ik ook geweest. ik werd helemaal enthousiast dat zelfs ik nu de kriebels gaat krijgen om dit ook eens met ome Rob te doen en jullie moeten nog beginnen. We zijn nu al benieuwd naar het volgende verhaal. Dikke kus van ons xxx -
10 April 2009 - 19:34
Sjel:
Hihihi ik zit zo vreselijk te genieten van de heeerlijke stories!!! H -
10 April 2009 - 19:34
Sjel:
H? XXXXXXXX! -
10 April 2009 - 20:03
Gabby:
Leuk verhaal Joet, en briljant geschreven ook... ga zo door, dan voorspel ik een verfilming ;-)
Nem stiekem wel een tikkie jaloers op jullie hoor, GENIET er maar lekker van, dan genieten wij met jullie mee!
X -
10 April 2009 - 21:01
Annemieke:
Wat een goed verhaal, maar kan het niet in een groter lettertype, dat leesdt vor mij makkelijker.
Toppie en wederom een goede reis gewenst!!!! -
14 April 2009 - 13:28
Lenie Voortman:
Na een paar dagen weggeweest met de camper
zit ik te genieten van de verhalen van jullie .fijn dat de reis goed gegaan is met dat jonge spulhet is toch niet niks.
Groetjes Jan en Lenie -
20 April 2009 - 20:01
Sjoen:
Wahahaha, Leve Anna en het ontbreken van een pokerface!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
