Weg van de snelweg !

Lake Isabella was na de verziekende hitte van Las Vegas en Death Valley een relaxte en verkwikkende camping waar we na een heerlijke douche en een paar Budweisertjes langzaam weer mens werden. Anna en Vic hebben de douche overgeslagen, in plaats daarvan hebben zij (nadat we een eerst een wak hadden geslagen) nog een bewonderenswaardig duikje in het zwem c.q. ijsbad gemaakt. Gelet op onze eerbiedwaardige leeftijd en bijbehorende gezondheidsrisico’s hebben Joet en ik dat wijselijk maar overgeslagen. Na een lekker BBQ-tje zijn we voor de afwisseling een keertje op tijd ons mandje ingedoken en konden dus ’s morgens voor de uitzondering eens vroeg op pad gaan.

Ik had TomTom stevig uitgedaagd en samen vonden we een prachtige route ‘weg van de snelweg’. Met weggetjes (net aan één camperbreed) waar sinds 1849 geen onderhoud meer aan gepleegd was en waarvan geen 25 meter recht liep (horizontaal en / of verticaal). Al met al een pittig parcourtje voor ons trouwe en onverzettelijke campertje en aan het eind van de dag was ik bijna dronken van al het geklim, gedaal, gekeer en gedraai, maar wat een schitterende tocht! Het landschap veranderde om de haverklap, van alpenweide met snelstromende riviertjes en klaterende watervallen, tot dennenbossen met hier en daar best al indrukwekkende minisequoias (achteraf bleek dat we een heel stuk door het Giant Sequoia National Monument gereden hebben), tot met hooi begroeide ‘knuffelbergen’ gelardeerd met de schitterende bloeiende bloemen (waarvan wij uiteraard de naam niet weten). Kortom, ik heb van de eerste tot en met de laatste bocht van dit ritje (van 130 mijl, waar we zo’n 6 uur over gedaan hebben) genoten en na vandaag is geen weg mij meer te gek.

Vantevoren hadden we een camping uitgezocht in Three Rivers (ongeveer bij de entree van Sequoia National Park). Aangekomen op een zo goed als lege camping vroeg de campingbaas of we gereserveerd hadden. Neuuh dat hadden we niet en zo te zien was dat ook niet echt nodig. De beste man vertelde ons echter dat het aanstaande maandag Memorial Day is, een nationale feestdag, en dat dit weekend de opening van het Amerikaanse reisseizoen was en de camping dientengevolge helemaal okkienokkie vol zat. Eén nachtje konden we blijven, en daarna moesten we opzouten (maar dan op zijn Amerikaans vriendelijk verteld). Geen punt, Laat dat nou precies onze bedoeling geweest zijn.
We hebben een mooi plekje uitgezocht, om veiligheidsredenen niet te dicht bij één van de drie langs de camping stromende riviertjes.

In theorie was het een prachtige camping maar het was een beetje jammer dat het zwembad en de speeltuin nog dicht waren, het van de muggen stikte en het één grote modderbende werd door de ’s nachts overvloedig spuitende sprinklers. In het de-Voortmannetjes-camping-beoordelingssysteem scoorde dit modderpaleis een schamele 2 op een schaal van 5.

Praise de lord dat we maar één nachtje mochten blijven!