San Juan Skyway (Durango - Silverton - Ouray)
Door: Yootha
Blijf op de hoogte en volg Ron, Joet, Anna en Vic !!
01 Mei 2009 | Verenigde Staten, Ouray
Vanochtend hebben we eerst heerlijk ontbeten met normaal brood. Gisteren in de winkel zag Ron brood liggen wat verdacht veel leek op het brood in NL (met dat verschil dat je het niet gesneden kunt krijgen dus dat moet je zelf nog ff doen thuis). En het was me toch lekker !! Anna en Vic hebben alle twee twee boterhammen met …. Jajajaja … chocopasta op, hahaha, de pasta is echt niet aan te slepen hier. Daarna is Anna ff met mij onder de douche gegaan en hebben we de camper weer rijklaar gemaakt.
Tijdens het opruimen hoorden we de fluit van de stoomtrein die rijdt van Durango naar Silverton. We hebben nog even gedacht die trein te nemen maar dat duurde twee keer 3,5 uur, dat leek ons iets teveel van het goede. Ron, Anna en Vic zijn snel naar de uitgang van de camping gelopen (over een soort van Southfork-achtige oprijlaan) en hebben de trein op 5 meter afstand voorbij zien komen (hij rijdt niet hard hoor, 13 mijl per uur). Dat vonden ze wel wat ! En het is ook een mooi treintje !
Daarna zijn we op weg gegaan, de highway verder af. Een enorm bizar mooie rit kan ik wel (weer) zeggen. Hoofdzakelijk hebben we tussen besneeuwde hellingen door gereden op wegen met bochten waarvan je niet wist waar het eindigen zou. De weg was niet heel breed en aan vangrails deden ze niet, oh … en aan berm trouwens ook niet, 10 centimeter naast de streep was een soms wel paar honderd meter diepe afgrond … niet echt veel uitwijkmogelijkheden dus. Prettig als je aan de buitenkant rijdt (wat wij ongeveer de hele tijd deden). Marjanne, ik heb vaak aan je gedacht tijdens deze rit ,ik denk dat je was uitgestapt (oh nee dat kan niet), dan had je de hele weg met je ogen dicht gezeten. Series haarspeld-S-bochten waar je maar met 10 of 15 mijl doorheen mocht hebben we ook gehad. Ron heeft flink wat klamme handjes en zweterige voetjes gehad tijdens de rit maar vond het wel geweldig om daar te rijden. De camper deed het ook hier weer goed, sommige personenauto’s konden het spoor niet volgen (nu ligt die camper met zijn gewicht van 5000 kg ook wel als een blok op de weg, hij gaat dus ook als een blok van de helling).
We hebben geluncht in Silverton, dat is een heel mooi dorpje gelegen in een soort van dal met pittoreske Victoriaanse huisjes met een geasfalteerde hoofdstraat en voor de rest alleen maar met kuilen vergeven grindwegen. Een beetje een alternatief dorpje, we hebben organic geluncht, was bést te nassen ! Met appel als sidedish en koffie zo sterk, onze haren gingen er van overeind staan, waren we wel meteen weer wakker. En we hadden het wel nodig na drie weken slappe bakken drinken, want koffiezetten kunnen die Amerikanen ECHT niet !
Onze weg vervolgde zich langs nog mooiere wegen met nog prachtigere uitzichten, de Million Dollar Highway doet zijn naam zeker eer aan. Op advies van een stelletje dakdekkers die Ron tegenkwam tijdens het benzine tanken zijn we op zoek gegaan naar The Box Canyon Falls (even voor Ouray, Switzerland of America). Daar aangekomen joeg ut rechtomhooglopende grindpad ons zoveel schrik aan dat we maar niet geprobeerd hebben om boven te komen.
In Ouray zelf (wat overigens prachtig ligt en aan drie kanten omgeven wordt door loodrecht oprijzende bergen) hebben we geparkeerd naast de hotsprings. Na dagen zeuren kreeg Anna eindelijk haar zwempartijtje. Ikzelf voelde me helemaal niet lekker, volgens Ron had ik last van hoogteziekte (en zeker geen Mexicaanse varkensgriep; dat van de hoogteziekte klopte waarschijnlijk wel want toen we eenmaal in het dal zaten voelde ik me al stukken beter), en wilde eigenlijk tijdens het zwemmen even een dutje doen in de camper. Maar ik ben toch maar meegaan en daar ben ik achteraf heel blij om. Een hotspring is ZALIG ! Ze hebben er daar een zwembad van gemaakt waarbij ze het water afgekoeld hebben tot zo’n 38 graden. Je kon ook nog in een ander bad, daar werd aangegeven dat de aanbevolen tijd om in dat bad te blijven een kwartier was … we hebben het niet geprobeerd, die 38 graden was voor ons warm zat. Best grappig om in een zwembad te dobberen met uitzicht op besneeuwde Rocky Mountains. Uiteraard moesten de, al 2 weken geleden gekochte en al die tijd nutteloos en in de weg gelegen in de ‘garage’, soepstengels (drijvers) mee. In combinatie met zijn zwembandjes zwemt Vic hiermee in zijn uppie het hele bad in de rondte. Hij is de koning te rijk.
Inmiddels was het bijna eind van de middag dus nog even de locale camping gecheckt … dat was dus niets … eigenlijk was het een grote lege grindbak. Ron heeft zijn principes opzij gezet en we zijn inmiddels op een KOA beland. En daar istie eigenlijk wel heel erg blij mee !
Het is de eerste dag dat ze open zijn dus het is niet druk… er zijn maar drie plekken van de 300 bezet en we konden uitkiezen waar we maar wilden staan. We staan dus tegenover een speeltuintje op een ruime van sappig groen gras voorziene plek (met de inmiddels al normale million dollar view) en we hebben vanavond na de BBQ ons eerste echte kampvuur gemaakt van zelf gesprokkeld hout.
Ik deed de was en Anna en Vic waren in de speeltuin en Ron kreeg plotseling de geest en joeg de hens in de firering. Anna en Vic dachten dat er brand was en kwamen meteen aangestormd. Ze mochten Ron helpen met het brandend houden van het vuur. Zij hebben takken en dennenappels gezocht en Ron heeft het vuurtje flink opgestookt. Later mochten Anna en Vic ook zelf takjes en dennenappels op het vuur gooien, eerst nog wat voorzichtig maar ze voelden zich al snel vrijer. Die koppies van alledrie … heerlijk ! Ik ben er steeds meer van bewust wat een voorrecht het is om zo lang onderweg te kunnen zijn met je gezin en te genieten van elkaar en alles wat je meemaakt.
Ron heeft de Grand Canyon geskipt uit de route. Ter compensatie gaan we morgen naar de Black Canyon of the Gunnison, de Colorado-variant van zijn bekendere broertje uit Arizona (overigens heeft hij beloofd dat we de Grote Kloof nu per helicopter aan zullen doen, we shall see... hij zegt wel vaker wat). Volgens planning eindigen we de dag in het Colorado National Monument, om daar ‘vrij’ te kamperen.
Tijdens het opruimen hoorden we de fluit van de stoomtrein die rijdt van Durango naar Silverton. We hebben nog even gedacht die trein te nemen maar dat duurde twee keer 3,5 uur, dat leek ons iets teveel van het goede. Ron, Anna en Vic zijn snel naar de uitgang van de camping gelopen (over een soort van Southfork-achtige oprijlaan) en hebben de trein op 5 meter afstand voorbij zien komen (hij rijdt niet hard hoor, 13 mijl per uur). Dat vonden ze wel wat ! En het is ook een mooi treintje !
Daarna zijn we op weg gegaan, de highway verder af. Een enorm bizar mooie rit kan ik wel (weer) zeggen. Hoofdzakelijk hebben we tussen besneeuwde hellingen door gereden op wegen met bochten waarvan je niet wist waar het eindigen zou. De weg was niet heel breed en aan vangrails deden ze niet, oh … en aan berm trouwens ook niet, 10 centimeter naast de streep was een soms wel paar honderd meter diepe afgrond … niet echt veel uitwijkmogelijkheden dus. Prettig als je aan de buitenkant rijdt (wat wij ongeveer de hele tijd deden). Marjanne, ik heb vaak aan je gedacht tijdens deze rit ,ik denk dat je was uitgestapt (oh nee dat kan niet), dan had je de hele weg met je ogen dicht gezeten. Series haarspeld-S-bochten waar je maar met 10 of 15 mijl doorheen mocht hebben we ook gehad. Ron heeft flink wat klamme handjes en zweterige voetjes gehad tijdens de rit maar vond het wel geweldig om daar te rijden. De camper deed het ook hier weer goed, sommige personenauto’s konden het spoor niet volgen (nu ligt die camper met zijn gewicht van 5000 kg ook wel als een blok op de weg, hij gaat dus ook als een blok van de helling).
We hebben geluncht in Silverton, dat is een heel mooi dorpje gelegen in een soort van dal met pittoreske Victoriaanse huisjes met een geasfalteerde hoofdstraat en voor de rest alleen maar met kuilen vergeven grindwegen. Een beetje een alternatief dorpje, we hebben organic geluncht, was bést te nassen ! Met appel als sidedish en koffie zo sterk, onze haren gingen er van overeind staan, waren we wel meteen weer wakker. En we hadden het wel nodig na drie weken slappe bakken drinken, want koffiezetten kunnen die Amerikanen ECHT niet !
Onze weg vervolgde zich langs nog mooiere wegen met nog prachtigere uitzichten, de Million Dollar Highway doet zijn naam zeker eer aan. Op advies van een stelletje dakdekkers die Ron tegenkwam tijdens het benzine tanken zijn we op zoek gegaan naar The Box Canyon Falls (even voor Ouray, Switzerland of America). Daar aangekomen joeg ut rechtomhooglopende grindpad ons zoveel schrik aan dat we maar niet geprobeerd hebben om boven te komen.
In Ouray zelf (wat overigens prachtig ligt en aan drie kanten omgeven wordt door loodrecht oprijzende bergen) hebben we geparkeerd naast de hotsprings. Na dagen zeuren kreeg Anna eindelijk haar zwempartijtje. Ikzelf voelde me helemaal niet lekker, volgens Ron had ik last van hoogteziekte (en zeker geen Mexicaanse varkensgriep; dat van de hoogteziekte klopte waarschijnlijk wel want toen we eenmaal in het dal zaten voelde ik me al stukken beter), en wilde eigenlijk tijdens het zwemmen even een dutje doen in de camper. Maar ik ben toch maar meegaan en daar ben ik achteraf heel blij om. Een hotspring is ZALIG ! Ze hebben er daar een zwembad van gemaakt waarbij ze het water afgekoeld hebben tot zo’n 38 graden. Je kon ook nog in een ander bad, daar werd aangegeven dat de aanbevolen tijd om in dat bad te blijven een kwartier was … we hebben het niet geprobeerd, die 38 graden was voor ons warm zat. Best grappig om in een zwembad te dobberen met uitzicht op besneeuwde Rocky Mountains. Uiteraard moesten de, al 2 weken geleden gekochte en al die tijd nutteloos en in de weg gelegen in de ‘garage’, soepstengels (drijvers) mee. In combinatie met zijn zwembandjes zwemt Vic hiermee in zijn uppie het hele bad in de rondte. Hij is de koning te rijk.
Inmiddels was het bijna eind van de middag dus nog even de locale camping gecheckt … dat was dus niets … eigenlijk was het een grote lege grindbak. Ron heeft zijn principes opzij gezet en we zijn inmiddels op een KOA beland. En daar istie eigenlijk wel heel erg blij mee !
Het is de eerste dag dat ze open zijn dus het is niet druk… er zijn maar drie plekken van de 300 bezet en we konden uitkiezen waar we maar wilden staan. We staan dus tegenover een speeltuintje op een ruime van sappig groen gras voorziene plek (met de inmiddels al normale million dollar view) en we hebben vanavond na de BBQ ons eerste echte kampvuur gemaakt van zelf gesprokkeld hout.
Ik deed de was en Anna en Vic waren in de speeltuin en Ron kreeg plotseling de geest en joeg de hens in de firering. Anna en Vic dachten dat er brand was en kwamen meteen aangestormd. Ze mochten Ron helpen met het brandend houden van het vuur. Zij hebben takken en dennenappels gezocht en Ron heeft het vuurtje flink opgestookt. Later mochten Anna en Vic ook zelf takjes en dennenappels op het vuur gooien, eerst nog wat voorzichtig maar ze voelden zich al snel vrijer. Die koppies van alledrie … heerlijk ! Ik ben er steeds meer van bewust wat een voorrecht het is om zo lang onderweg te kunnen zijn met je gezin en te genieten van elkaar en alles wat je meemaakt.
Ron heeft de Grand Canyon geskipt uit de route. Ter compensatie gaan we morgen naar de Black Canyon of the Gunnison, de Colorado-variant van zijn bekendere broertje uit Arizona (overigens heeft hij beloofd dat we de Grote Kloof nu per helicopter aan zullen doen, we shall see... hij zegt wel vaker wat). Volgens planning eindigen we de dag in het Colorado National Monument, om daar ‘vrij’ te kamperen.
-
02 Mei 2009 - 06:29
Ilonka:
Wat vind ik het heerlijk om iedere ochtend weer wat van jullie te lezen.
Das lekker genieten ,en vooral al die mooie foto`s erbij.
Ook heerlijk om te weten dat jullie er zo van genieten.
veel liefs ilonka -
02 Mei 2009 - 07:05
Aafke:
Kan me helemaal bij Ilonka aansluiten. Ik geniet iedere ochtend weer van jullie heerlijke verhalen en foto's. Hoop dat jullie de puf hebben om dit vol te houden!!
Dikke kus uit Nederland -
02 Mei 2009 - 11:01
Rob En Yvonne:
Dat ziet er weer mooi uit. Echt net als in de films. Leuk die dorpjes.En wat een sneeuw allemaal.Wat een ervaring echt top. Geniet maat fijn. Je weet het als het met jullie goed gaat gaat het met ons ook goed. Dikke kus van ons. -
02 Mei 2009 - 11:32
Jeff:
Fantastische plaatjes weer! mooi om zo toch een beetje mee te reizen! An en Vic, als jullie terug zijn wil ik snel jullie zwemkunsten zien!
Dikke kus -
02 Mei 2009 - 12:23
Jik:
ow joet alle koppies worden steeds bruiner!!!! -
03 Mei 2009 - 07:41
Lin:
Oh-wat-super-mooi!
(ik wilde nooit naar Amerika, maar ik begin nu ernstig te twijfelen..) -
03 Mei 2009 - 09:56
Skoffie:
Ikgenietikgenietikgenietikgeniet!!!!
Wat hebben jullie het mooi samen, da's ook een million waard!!!! -
03 Mei 2009 - 15:41
Thomas Van Der Zwet:
Hoi Anna, heb je een leuke vakantie? Heb je ook een slang gezien? Veel plezier! Groetjes van Thomas -
03 Mei 2009 - 19:01
Natas:
Wat heerlijk om die foto's weer te zien en jou verhaal te lezen...echt genieten van de bovenste plank hoor!! -
03 Mei 2009 - 19:13
Mieke:
Hallo wereldreizigers, heb net weer de nieuwste verhalen van jullie gelezen en het was weer top! (ik liep een paar dagen achter) Zonde dat jullie de Grand Canyon geskipt hebben..
Tot de volgende mail.
Mieke xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
