Gibbon Quad Adventure Tour

Ondanks de lengte van onze vakantie en het relatieve nix doen, zijn we allemaal kennelijk nog in een redelijk goede fysieke conditie, want zonder spier- of zadelpijn stonden we op deze morgen. En dat opstaan was weer akelig vroeg. Om half acht sharp waren we al weer op pad. Er stond ons net als gisteren weer een lange, maar vooral enorm kicken dag te wachten met de ‘Gibbon Quad Adventure Tour’.

De eerste stop in het programma was bij Quad Adventure Cambodia. Daar stonden de twee (Annie zou bij Joet achter op gaan en Vic bij mij) blauwe monsters al op ons te wachten. Na een korte instructie moesten we een testritje maken met een instructeur achterop. Pas als hij vond dat het safe was mocht je zelf op pad. Zo niet dan moest je achterop bij een instructeur. Vanzelfsprekend ☺ was de test ‘pas de problem’ voor ons.

Ook het geluk was weer eens met ons, want we waren weer de enige en hadden zodoende wederom een private tour. Onder begeleiding van gids Vilay op z’n crossmotor scheurden we weg voor een quad ride van zo’n tweëenhalf uur door het Cambodjaanse achterland. Eerst kort nog even over asfaltwegen Siem Reap uit, vervolgens werden het al snel louter dirt roads.

Vilay had al rap door dat we al behoorlijk thuis raakten op de quad en verhoogde niet alleen de snelheid, maar ook de moeilijkheidsgraad van het af te leggen parcours. Niet alleen voor de fun, maar ook om leuke foto’s en filmpjes te kunnen maken. Bij één van die filmshoots ging ik iets te hard naar de zin van Vic door een paar diepe plassen en kwam hij onder de modder en huilend weer boven water. Hij wilde meteen niet meer bij mij, maar bij zijn moeder achterop, die rijdt tenminste rustig! Annie zag mijn rijstijl wel zitten en had dan ook totaal geen problemen met de wisseltruc. Dat bleek wel toen ik snel daarna allemaal threesixties op een nat veld mocht maken. De kluiten bagger vlogen in de rondte, maar gaaf was het wel.

De rest van de tocht ging afwisselend over hele smalle en iets bredere rode zand- en kuilenpaden door een werkelijk prachtig en schilderdachtig landschap. Huizen in alle soorten en maten op palen, rijstvelden, akkerland met exotisch fruit en groenten, loslopende koeien, herders met kuddes waterbuffels, kinderen die naar de weg komen rennen om te zwaaien (al dan niet in hun blote kont), tempelcomplexen. De hele rataplan. We hebben onze ogen uitgekeken en enorm genoten!

Na een Coca Cola break op plastic stoeltjes bij het lokale koffiehuis zat het er al weer op. Bij terugkomst in Siem Reap stond het busje van Flight Of The Gibbon al op ons te wachten. Die bracht ons eerst naar de Palmboo voor nog maar eens een overheerlijke Khmer lunch (Fish Amok, morning glory in garlic, banana flower salad en steamed rice), waarna we dan eindelijk bij de F.O.T.G. aankwamen, een zipline parcours op 30 tot 45 meter hoogte in de jungle.

Tijdens de lunch waren de hemelsluizen ongenadig open gebroken en bij aankomst bij F.O.T.G. druppelde het nog steeds, eerst stevig en langzaam steeds minder, wat eigenlijk heerlijk was, want boven de bomen kan de zon anders ongekend fel schijnen.

Ook hier vanzelfsprekend weer een uitgebreide instructie (vier regels: altijd landen met je feet up, nooit zelf je carabiner openmaken, nooit de zipline tijdens de vlucht met je handen aanraken en geen aanloop nemen of springen), ook nu weer een private tour (waar zijn en wat doen al die toeristen dan?) en 2 gidsen (Channy & Hul) die ons werkelijk fantastisch begeleid hebben. Hul telkens voorop en Channy trouw achteraan. We waren compleet veilig in hun vakkundige handen. Mijn hoofd wist dat wel, maar mijn gevoel zei heel andere dingen. Zet mij op hoogte en mijn hartslag verdubbeld, de zweetkraan gaat open en alles begint spontaan te trillen, maar ik heb het wel gedaan!

Het parcour bestond uit 10 ziplines, variërend in lengte (de langste was 300 meter!!) en in soort (meestal ging je na elkaar, maar er was ook een simultaan zipline, de honeymoon zipline, waarbij je tegelijkertijd naast elkaar en aan elkaar vast gaat) waarbij je van boom naar boom ‘vliegt’ en op een platform boven in de boom langs de stam land, af en toe een suspension bridge om de relatief korte afstanden te overbruggen en de nodige leuningloze wenteltrappen langs de boomstam om weer op voldoende vlieghoogte te komen (we zijn niet onder de 30 meter geweest, slik), om tenslotte het een en ander af te ronden met abseilen vanaf het laatste platform. En bij alles wat je doet zit je permanent (het afleggen van het parcours duurt iets meer dan 2 uur) in je tuigje gezekerd, met je helm op.

Maar jongens, jongens, wat is dat ‘vliegen’ gaaf en spectaculair, een ware adrenaline explosie en wat heeft iedereen enorm genoten. FANTASTISCH!

Vic en An hebben het ook in één woord geweldig gedaan. Vic was voor twee ziplines te licht en moest dan met Channy mee en Annie moest die ziplines dan haar benen de hele tijd opgetrokken houden zodat ze nog net genoeg vaart overhield om aan de overkant door Hul binnen getrokken te kunnen worden (ik liep dat risico niet, ik stierde iedere keer met een noodvaart op het platform af en moest mun best doen mezelf niet tegen de boomstam te pletter te knallen), spannend! Het schrok ze niet af, de hoogte deed ze nix, sterker nog, het kon ze niet gek genoeg zijn, de dare devils! Overigens dachten Channy & hul eerst dat Vic & An een tweeling waren en herdoopten ze naar Anna & Annus.

Bij terugkomst in de Mayfair Angkor Villa hebben we onder de douche en in het zwembad de modder, het (angst)zweet en de hitte goed van ons af kunnen spoelen, zodat we fris en fruitig nog een pizzaatje en wat (alcoholische) versnapperingen in Pub Street konden scoren.