Op naar Can Tho, zuidelijkste punt van onze reis

We hadden vanmorgen een verrassingsontbijt. ‘Bella’ (Vic & Anna’s favoriete serveerster en Joetie’s new best facebook friend) joinde ons, samen met haar zus, om afscheid van de Voortmannetjes te nemen. Heel attent kregen Vic en An kadootjes van haar en ook voor Joet en mij had ze naast een lieve brief ook enkele presentjes. Wij bleken haar ontbijt te betalen. Pas de problem!

Vervolgens met een private car transfer (een meer dan 10 persoonsbusje, dus ruimte zat en iedereen kon lekker languit een tukkie doen) naar Can Tho gereden, midden in de Mekong delta. Hier snuffelen we nog 2 dagen aan het vruchtbare Vietnamese Mekong leven (ze noemen dit gebied de voedselschuur van Vietnam) op het water voordat we het land verlaten en onze superlange vakantie afsluiten in Cambodja.

Na zo’n uurtje of 3 tuffen kwamen we aan bij de Nguyen Shack Homestay. Althans, werden we een kilometer voor de homestay aan de weg afgezet, kwam een scooter onze bagage halen en liepen we het laatste stukkie zelf langs een zijtak van de Mekong rivier naar de Shack. De Shack is het broertje van waar we eerder in Ninh Binh zijn geweest. Alleen oogt dit broertje wel wat minder, wat primitiever. Bovendien schijnt hier ‘s avonds en ‘s nachts een waar muggenleger huis te houden. We hebben bovendien slechts een driepersoonskamer, dus dat word wat improviseren en wellicht wat afzien vannacht, maar daar laten de Voortmannetjes zich niet door afschrikken!

Om goed voorbereid een wat onrustige nacht in te gaan zijn we de middag maar met een stevige power nap begonnen. Na dit verfrissende slapie zijn we met een verse kokosnoot (sap én vlees) voorzichtig weer op gang gekomen en hebben Anna en ik lekker op modderkruipers gevist. Wormachtige visjes, met bolle ogen op steeltjes, die overdag in de modder op de kant van de rivier liggen en ‘s nachts lekker onderwater zwemmen. Moeilijk te vangen volgens zeggen, maar Anna slingerde de ene na de andere op het droge. Om vervolgens keihard om haar vader te gillen (bij elke vangst gilde Kim de manager overigens net zo hard mee), waarna papa ze dan van de haak mocht halen… Anna deed het zo goed dat Kim de buit trots aan alle andere gasten liet zien.

In de sunset, zo tegen zessen, kwam inderdaad het beloofde Vietcong muggenleger opzetten. Anti-muggenspray hielp niet echt, dus voor het eerst in deze vakantie heb ik een broek en shirt met lange mouwen aangetrokken en ben letterlijk zwetend de (naar wat later bleek voor sommige Voortmannetjes onrustige) nacht in gegaan.