Farmer & fisherman village experience tour Hoi An

Voorzichtig hebben we vandaag het De-Voortmannetjes-dieselmotertje weer op gang gebracht. Vanmorgen hebben we de farmer and fisherman village experience tour gedaan. Een hele leuke simpele, rustige en interactieve excursie met mr. Cu, die ons op kleurrijke wijze heeft laten snuffelen aan het dagelijkse leven in een klein boerendorpje aan zee.

Op het scootertje zijn we op het gemakkie achter mr. Cu (uit te spreken als koe, een perfecte naam voor een tourtje als deze) aan door het boerenland getuft. Met her en der een stopje met de nodige wetenswaardigheden.

Zo weten we nu bijvoorbeeld dat Vietnam een streng ‘1 gezin, 2 kinderen’ beleid heeft. Ambtenaren die meer kinderen krijgen worden zonder pardon ontslagen. We snappen nu beter waarom alle Vietnamezen telkens ‘one boy, one girl, you are lucky!’ tegen ons zeggen.

Op een onschuldige vraag van ons bleek dat mr. Cu zelf wat kinderen betreft iets minder lucky is geweest. Zijn oudste zoontje van 3 heeft zowel geestelijk als lichamelijk behoorlijke achterstanden als gevolg van Agent Orange (ontbladeringsmiddel die de Amerikanen in de Vietnam oorlog lustig in de rondte hebben gestrooid). Triest om te zien hoe 35 jaar na dato de oorlog nog steeds slachtoffers maakt…

In september en oktober regent het hier zoveel dat de hele kustvlakte overstroomt raakt met regenwater vanuit de omliggende bergen Vanzelfsprekend geeft dit veel overlast, maar het brengt ook twee voordelen. Er stroomt ten eerste allemaal vruchtbare grond de laaglanden in en daarnaast zwemmen er hierdoor heel veel vissen in de rijstvelden. Deze vissen worden met omgekeerde langwerpige manden gevangen en schijnen door hun speciale voedselrijke omgeving lekkerder te smaken dan die uit de rivier of uit zee.

Uiteraard zijn we ook actief in de weer geweest. Zo hebben we een klein stukje land geploegd met een waterbuffel en natuurlijk mocht een kort ritje op de rug van de kruising tussen een koe en een nijlpaard voor een fotoshoot niet ontbreken. Het viel nog niet mee om op die dingen te blijven zitten, want wat waggelen die krengen zeg!

Vervolgens hebben we gezien hoe er in het brakke water gevist wordt. Helaas werd er op het heetste moment van de dag door de vissers nix gevangen, de vissen sliepen zeiden ze (ja right), dus zat er nix anders op dan zelf maar wat te vangen. Met een stukje vlees aan een haak gingen we op krabbetjes jacht in het getijde-waterpalmbos. Eigenlijk waren we hier best wel goed in. In no time hadden Joet en ik 10 van die krabbetjes gevangen. Leuk om te zien hoe relaxed Joet telkens met haar catch omging, of hoe ze ervan genoot als ik het bakje met gevangen krabbetjes bij haar in de buurt hield… Uiteindelijk hebben we alle krabbetjes terug gegooid om nog ff groter te groeien.

Van alle die activiteiten kregen we trek. Dat kwam goed uit want bij mr. Cu thuis werd een copieuze luch geserveerd. Maar niet, nadat we eerst een mini cooking class kregen hoe rijstpannenkoeken Hoi An stijl te bakken.

Vic & An mochten eerst aan de slag om van rijst, water, molenstenen en een opvangbak rijstemelk te maken. Dat viel nog niet mee, het was best een zwaar karweitje. Vervolgens mocht ik aan de bak op een ouderwets petroleumstelletje met een kartonnen doos als windscherm om in stapjes de pannenkoekjes te bakken. Eerst wat pinda-olie verhitten. Hier vervolgens garnaal en een stukje vlees in bakken, onder telkens omdraaien met reuzen chopsticks. Vervolgens hier twee eetlepels van de verrijkte (koenjit, ei, champion, lente-ui, nuoc mam) rijstemelk overheen gieten en dit baksel afronden met een handje taugé. Deksel op de pan en 1 minuut 59 seconden (of iets langer, afhankelijk van de wind) laten bakken. Heerlijk!

Ook de rest van de luch was om van te watertanden. The best ever gebakken loempiaatjes, een heerlijke frisse salade en het leukste en lekkerste van allemaal; bun. Dit zijn on the spot gemaakte loempiaatjes van gerolde rijstevellen gevuld met knapperige Hoi An rijstpannenkoekjes, komkommer, sla en kruiden. Fantaaaaaastisch!

Aan het begin van de middag waren we weer terug in de Rock Villa. Tijd genoeg om nog ff een laatste keer naar onze vaste stek front row op het strand te gaan. Bij zo’n 37 graden zijn we de licht verkoelende zee bijna niet uit geweest.

Om half acht zaten we alweer aan tafel, nu in de Rock Villa, waar we een complementary traditionele Vietnamese maaltijd aangeboden kregen omdat we zoveel nachten in het hotel verbleven hadden. Het begint saai te worden, maar ook nu hebben we onze vingers bijna weer opgegeten, zo lekker als het was!