Phong Nha Ke Bang National Park

Een dagje mee met een georganiseerde groepstour werd het vandaag. Om 8.30 uur sharp vertrokken we om met 46 man (dat doen we dus niet meer) naar het National Park te gaan om daar van alles te bekijken. We werden verdeeld over vier busjes waarbij wij bij een net aangekomen Nederlands/Chinees gezin zaten en een Frans/Duits gezin. Leuk voor Anna en Vic want zij konden het goed vinden met de NL/Chinese kinderen. Het Fillipijnse jongetje wat bij het andere gezin hoorde vonden ze maar rete irritant (wastie ook).

Voordat we bij de eerste stop waren werden er onderweg een hoop interessante en indrukwekkende verhalen verteld over wat er tijdens de Vietnamoorlog allemaal in dit gebied is gebeurd. Het was de meest gebombardeerde plek van heel Vietnam.

Gedurende 10 jaar viel hier onafgebroken elke 8 minuten een bom. Dat kwam omdat hier in de bergen de Ho Chi Minh Trail werd afgelegd. Per nacht werd 5 meter weg gerealiseerd en gecamoufleerd. Nieuwe wegwerkers kregen voor 2 dagen voorraden mee. Zo lang was de gemiddelde levensverwachting van de wegwerkers… Over de Ho Chi Minh trail werd de Vietcong in het zuiden bevoorraad. Slechts 10% van alles kwam daadwerkelijk aan, zodat 10 keer zoveel verstuurd werd als daadwerkelijk nodig was...

Ook nu is de omgeving nog steeds bezaaid met bomkraters, indrukwekkend om te zien. Onze eerste stop was bij de 8-ladycave met daarnaast een kleine tempel. Nu was ons al opgevallen dat elke tempel drie deuren heeft om erin te gaan, blijkt dus dat de linkerdeur voor de vrouwen is, de middelste voor de Koning (als hij er is en dus meestal dicht blijft) en de rechter voor de mannen. En waarom er een altaar buiten staat en binnen in de tempel, met wierook. Is om de boze geesten en de goede geesten te scheiden. Boze geesten zijn snel tevreden dus blijven bij de wierook buiten hangen, de goede gaan verder en voor hen is er dan binnen ook nog iets.

Omdat de groep zo groot was werd besloten de groep in 2-en te splitsen, wat betekende dat wij nu eerst naar de Paradise Cave gingen. Een enorm grote grot van wel een km waar bezoekers mochten komen en een totaal van zo’n 31 km. Mooi om te zien!!

Na de lunch zijn we naar de Dark Cave gegaan. Hier moesten we zonder schoenen, in onze zwemkleding en zonder zonnebril of fotocamera (tenzij het waterdicht is, wat die van ons jammergenoeg niet is) in. Eerst een stukje kanoen, daarna met zwemvest aan en helm met lampje op een donkere opening in. Ze hadden al verteld dat het ietwat modderig kon zijn. Na een stukje door het water gewaad te hebben en wat zanderige stukjes beklommen te hebben bleek dat ietwat modderig ietwat te zacht was uitgedrukt! Tot aan mijn middel zakte ik in de modder en Vic en Anna dus zo tot net onder hun hoofd… 1 grote zompige bende was het waar we wel vreselijk om gelachen hebben. De grot liep dood, aan het einde was 1 grote modderpoel waar we in konden liggen, zitten, drijven en we onze lampjes uit moesten doen van onze helmpjes. Toen iedereen de lampjes uitdeed begon er een moddergevecht, mijn hemel wat zag iedereen eruit daarna !!

Tis nix dat we dat stuk heen hadden geglibberd maar we moesten ook weer dat stuk terug… Vic zag het niet meer zitten en wilde helemaal niets meer, gelukkig heeft de gids hem terug begeleid want ik had het niet voor elkaar gekregen door al het geglibber (lag af en toe in een halve spagaat of gleed gewoon vooruit-nog-net-niet met mijn gezicht erin.

Eenmaal terug konden we ons afspoelen in de rivier en moesten we met reddingsvesten aan en helm op je hoofd terugzwemmen. Yes, you can swim to the light.. uhhuhhh, wel eens gezwommen met een reddingsvest aan en een helm die te groot is op de je hoofd? Dat zwemt niet heel gemakkelijk weten wij inmiddels!

Bij terugkomst (moesten natuurlijk ook nog ff terug kanoen) kregen we een welverdiend biertje en kon je (als je dat wilde) vanaf 5 meter hoogte over de rivier tokkelen tot halverwege de rivier en je daar dan in het water laten vallen. Dat wilde Anna en Vic wel! Helaas waren Anna en Vic te klein qua lengte, je moest op een trapje van 3 treden gaan staan en vervolgens dat ding met je handen pakken. Na wat heen en weer gepraat met de man van dat ding mocht Ron ze optillen (moest hij ook eerst op dat trapje gaan staan, wankel, wankel) en konden te toch tokkelen. Ron heeft drie keer met Vic op dat trapje gewankeld maar Vic vond het toch te eng en heeft het uiteindelijk niet gedaan. Anna ging de eerste keer en vergat even dat er halverwege een ‘stop’ in de kabel zat en je niet verder kon tokkelen waardoor ze zo’n zwieper mee kreeg dat ze (onbewust) een halve salto achterover maakte en ondersteboven in het water belande. Het zag er cool uit en ze heeft zich geen pijn gedaan (had ook reddingsvest aan). Ze was niet te stoppen en is nog een paar keer geweest ☺.

Om 18.00 uur waren we moe maar voldaan weer terug bij de Farmstay! Anna en Vic nog even lekker het zwembad in geweest tot laat want voorlopig hebben we even geen zwembad meer. Morgen verkassen we alweer naar de volgende plek!