Vandaag was het dan eindelijk zover, vanavond om 20.10 vertrekken we naar Seoul om van daaruit na een wachttijdje van een uur of 5 nog even 5 uur door te vliegen naar Hanoi in Vietnam, het beginpunt van onze reis!

Er moesten nog wel een aantal dingetjes gedaan worden … zo moest de auto nog gekeurd worden, waren we nog niet in het bezit van watervaste stoere sandalen, hadden we nog nix ingepakt en wilde ik ook nog het huis een beetje door ..

Bovendien kwam Ron erachter dat we toch wel inentingen moesten hebben … ahum… die hebben we afgelopen zondag nog even op Schiphol gehaald. Dat ging met name bij Vic niet zonder slag of stoot, nooit geweten dat hij zo een speenvarken kon zijn, zelfs Anna zat met haar hand voor haar mond naar hem te kijken. Maar … ze zaten erin!

Om 15.15 hebben de kinderen afgeteld op school en om 16.15 uur reden we naar Schiphol, opa en oma brachten ons weg en het leek ons allemaal beter om dat ook echt maar op het afzetten bij de vertrekhal te houden aangezien Anna echt niet van afscheid nemen houdt en ze de afgelopen weken al huilend in bed lag met de gedachte dat ze oma 6 weken niet zou zien (en Nemo, en Flipper enz.).

Het inchecken ging zonder problemen, de tassen waren zeker niet te zwaar, Met zijn vieren in totaal 31 kilo aan bagage voor 6 weken, dat hebben we strak ingepakt vinnik!

Na nog even rond gelopen te hebben op Schiphol hoorden en lazen we het nieuws over de uit de lucht geschoten boeing van Malaysia Airlines… vreselijk!! We hebben het Anna en Vic maar niet verteld nog (ze waren het vliegtuig niet meer ingestapt anders vrees ik).

De eerste vlucht ging prima, de kids hebben het hartstikke goed gedaan, veel vermaak met tv kijken, spelletjes en ipads. Alleen het eten aan boord … dat vonden ze alletwee minder, Korean Air serveert Korean Food, vonden Ron en ik niet errug maar An en Vic hadden graag gewoon een broodje kaas gekregen.

Aangekomen op Seoul hoefden we de bagage niet op te halen, die was al doorgelabeld naar Hanoi, de boardingpassen hadden we ook op Schiphol al gekregen dus we konden relaxed de tijd overbruggen….

De laatste vlucht vertrok om 1845 uur en die hebben we met zijn viertjes vrijwel slapend doorgebracht. Aangekomen op Hanoi begon het gedonder … kvond nog dat het lang duurde want tot nu toe was alles helemaal prima gegaan natuurlijk.

Vantevoren had Ron een visum aangevraagd bij de ambasade van Vietnam in Den Haag. Klaar terwijl u wacht! Alleen hadden ze bij die van Ron een foutje gemaakt, wat niet heel erg was want ze hebben er met pen bijgeschreven tot wanneer het visum geldig is en daar weer met stempels overheen gestempeld zodat het allemaal geldig is.

Helaas was het toch niet goed gedaan dus toen we eindelijk aan de beurt waren bij de vriendelijke Vietnamees schudde hij zijn hoofd en moesten we naar een andere Vietnamees-in-groen-pak. Die zei: you go to my boss! Waarop wij zeiden: gezellig maar dan ga je wel met ons mee toch zeker! Hij heeft ons afgeleverd bij een hokje met een hoop Vietnamezen-in-groene-pakken. Daar werden onze paspoorten door allemaal bekeken en eindelijk hoorden wij ook wat er nou mis was!
Onze aanvraag was een visum voor 3 maanden, dat moest omdat je op het vliegveld alleen maar een visum voor 4 weken kunt kopen en dat redden we niet. Nu hebben ze in Den Haag als data 3 maanden gezet, maar de code voor 4 weken, dus dat klopte niet! Hoe lang we dan van plan waren te blijven en vooral… hadden we al een retourticket!

Uiteindelijk was alles prima en mochten we (na een uur lanterfanten) de rij weer in voor de benodigde stempels. Hehe, het duurt ff maar we waren nu eindelijk in Hanoi.

De taxichauffeur stond ons ook al keurig op te wachten, na een ritje van zo’n 45 minuten zijn we aangekomen in het Splendid Star Grand Hotel. Een kamer met airco, fijhijn want we zijn wel ff tegen een muurtje aangelopen toen we eenmaal buiten de luchthaven kwamen, poeheej!

Hier zitten we de komende 3 nachten! En hieperdepiep hoeraaaaa, door het tijdsverschil is Ron hier nu al jarig, hahaha!! Net geproost met een Vietnamees biertje genaamd: Bia Ha Noi en een Viet Ha !